- W branży narkotykowej sprawdza się schemat, że jak się da pierwsze trzy działki za darmo, to człowiek się wciąga i następne już kupuje sam. W kulturze tak nie ma. Za kulturę trzeba płacić tak jak płaci się za piwo i hamburgery - mówi Błażej Kroplewski, współzałożyciel DKF Marcello, który we wtorek, 14 maja obchodzi swoje dziesiąte urodziny. W gdańskim kinie Neptun 
o godz. 20 zostanie wyemitowany film "La Dolce Vita" Frederico Felliniego.
nie lubię oglądać filmów
10%
Borys Kossakowski: Dlaczego ludzie lubią chodzić do kina? Nie lepiej oglądać filmy w domu, gdzie nikt nie przeszkadza, a do tego zawsze można wcisnąć pauzę, żeby na przykład zrobić sobie herbatę? Błażej Kroplewski: Przyjemniej się ogląda film z innymi ludźmi. Dowodem na to jest sukces naszego cyklu "Najgorsze Filmy Świata", na którym puszczamy produkcje okropne. Prawdopodobnie nikt nie byłby w stanie obejrzeć takiego filmu samotnie w domu. A już razem jest zupełnie inaczej. Przyznaję jednak, że coraz więcej filmów oglądam w domu, zwłaszcza odkąd mam rzutnik. Przyczyną jest w znacznej mierze to, że w Trójmieście prawie nie ma komfortowych kin z ambitnym repertuarem.
Jak powstał Dyskusyjny Klub Filmowy Marcello? Z Antonim Ruszkowskim, z którym założyliśmy Marcello, poznaliśmy się w DKF Żak grubo ponad 10 lat temu. Można było tam "odrobić" klasyków, ale brakowało nam prelekcji przed pokazami i fajnej energii. Za punkt honoru postawiliśmy sobie przywrócenie porządku: prelekcja - projekcja - dyskusja, więc założyliśmy własny DKF. Niestety, dyskusje należą do rzadkości. Zdarzają się tylko w przypadku wizyty jakiegoś twórcy. Z Żuławskim ludzie gadali przez dwie godziny.
Dlaczego ludzie nie dyskutują już o kinie po pokazach? W kawiarniach przy piwie dość często rozmawia się o filmach. Może dlatego, że jest późno? Może odwagi brakuje? Może po co gadać, jak można przemyśleć sprawę i napisać w sieci post jeden, drugi.
Z czego jesteś szczególnie dumny po tych dziesięciu latach? Jestem dumny z naszej największej klęski, festiwalu "Nieme na Żywo". Wydaliśmy na nią wszystkie nasze środki, które w ciągu ostatnich kilku lat zgromadziliśmy m.in. dzięki "Najgorszym Filmom Świata". W tym samym czasie w Krakowie i Warszawie odbywały się podobne imprezy. Nasza dosłownie zmiotła konkurencję, jeśli chodzi o program muzyczny. Mieliśmy Sławka
Jaskułke, Contemporary Noise Quintet czy Włodzimierza Nahornego. Naprawdę wysoki poziom. Niestety całą dumę przykrył żal. Dodatkowo w tym roku miasto odrzuciło prawie wszystkie nasze wnioski grantowe, więc za dużo nie porobimy. Nie dostaliśmy też pieniędzy na replikę festiwalu Watch Docs, na którym od lat mieliśmy komplety.
Nie będzie więc "Niemych..." w tym roku? Raczej nie. Polityka kulturalna Gdańska jest dość krótkowzroczna. Takie imprezy jak np.
Możdżer+ nie powinny odbywać się za darmo. Wiem, że w mediach w czasie walki o Stolicę Kultury 2016 wyglądało to wspaniale: mieszkańcy Gdańska gremialnie uczestniczą w wydarzeniach z zakresu kultury wysokiej. Niestety widz przyzwyczaja się do tego bardzo szybko i potem nie chce płacić za bilety. W branży narkotykowej sprawdza się schemat, że jak się da pierwsze trzy działki za darmo, to człowiek się wciąga i następne już kupuje sam. W kulturze tak nie ma. Za kulturę trzeba płacić tak jak płaci się za piwo i hamburgery. Gdybyśmy mieli do czynienia z branżą budowlaną, to ktoś za praktyki dumpingowe poszedłby siedzieć. Dlatego mam szacunek dla Klubu Żak za to, że darmowych wydarzeń nie robi. Z drugiej strony nie pojmuję tego, że we Wrocławiu, Krakowie czy innych istotnych na mapie kulturalnej Polski miastach ludzie nie mają problemu z zapłatą 35 zł za niepopowy koncert, a u nas to nie działa. Jednocześnie w weekendy w gdańskich multipleksach nie ma pustek. Edukacja kulturalna w Trójmieście leży. Od wzmiankowanego Wrocławia dzielą nas lata świetlne. Ale polityka Trójmiasta to jest temat na osobną rozmowę.
Jeździsz na festiwale w poszukiwaniu perełek? Teraz częściej. Ale nie ma co się czarować. Mamy bardzo małe szanse, aby ściągnąć do DKF-u najciekawsze filmy z festiwali, takich jak np. Nowe Horyzonty. Koszt pojedynczego pokazu festiwalowych filmów, czyli takich, które nie trafiają do regularnej dystrybucji, należy liczyć w tysiącach złotych. Staramy się za to robić przeglądy tematyczne. Sporym powodzeniem cieszyły się takie cykle, jak: "Filmy z aktor(k)ami, z którymi chcielibyśmy pójść do łóżka" czy "Potnij się - przegląd filmów przygnębiających". Ten ostatni
idealnie wpasował się w magię jesieni.
Myślisz o sukcesie komercyjnym? Są filmy, które przyciągają dwadzieścia osób i gdy mamy dotacje, możemy koncentrować się głównie na wartościach artystycznych, a te jak wiemy mas nie przyciągają. Sukces "Najgorszych Filmów Świata" daje nam możliwość ryzykowania, jak np. z "Niemymi na Żywo". Ryzyko jednak nie zawsze popłaca.
Jakie marzenia na następne dziesięć lat? Idealnie byłoby mieć własne kino, a z marzeń realnych to chcielibyśmy wrócić do "Niemych na żywo" i wprowadzić je na stałe do kalendarza. Jestem przekonany, że ci, którzy nas przy okazji pierwszej edycji odwiedzili, wrócą.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy