Gdańsk, Gdynię i Sopot ponownie połączyła kultura. Muzyczny pomost, jakim są koncerty organizowane w każdym z tych trzech miast, swój finał ma miejsce 30 grudnia w Gdyni. Wcześniej w Gdańsku i Sopocie obserwowaliśmy prawdziwy przegląd trójmiejskiego światka muzycznego. Cieszące się sporym zainteresowaniem wydarzenia towarzyszące - impro, spektakle teatralne czy koncert muzyki klasycznej także przekonują, że Metropolia jest Okey to imprezowy strzał w dziesiątkę.
Kluczowym składnikiem, który decyduje o powodzeniu tej kilkudniowej imprezy, rozciągniętej na całe Trójmiasto, jest okres świąteczno-noworoczny, kiedy co roku oferta koncertowo-teatralna jest dość skromna. Wiele osób dysponuje wtedy wolnym czasem, który chętnie wykorzystuje na wycieczki po klubach, nie zapominając o Ratuszu Staromiejskim, "sercu" organizatora imprezy - Nadbałtyckiego Centrum Kultury - czy o Centrum św. Jana, gdzie co roku podziwiać można artystów teatralnych, przeważnie pracujących poza największymi ośrodkami.
Koncertowy maraton to wizytówka imprezy. Od poniedziałku w Parlamencie i Sfinksie (a piątek jeszcze w Uchu) można było zobaczyć kilkadziesiąt trójmiejskich zespołów - tych mniej i bardziej znanych. Nie sposób opisać każdy z tych krótkich występów, ale na pewno warto zapamiętać dwa wydarzenia tegorocznego festiwalu.
Stara-nowa scena niezależna
Pierwszy to poniedziałkowy koncert w klubie Parlament. Jego program ułożył dziennikarz muzyczny Przemysław Gulda, od kilku dekad pilnie śledzący polską scenę alternatywną. Gulda wpadł na świetny pomysł: zaprosił lokalnych artystów, aby przygotowali własne interpretacje mało znanych (albo trochę już zapomnianych) utworów rodzimych rockowych i punkowych zespołów z lat 90.
Za zadanie zabrali się muzycy na co dzień operujący w zupełnie różnych stylistykach. Hatti Vatti na język transowej elektroniki przełożył piosenki reggae Sławka Gołaszewskiego. Olo Walicki muzykę zepchnął na plan drugi i podczas swojego performance (razem z odtwarzanym z wideo aktorem Marcinem Czarnikiem) wyeksponował traktujące o homofobii czy ekologii teksty zespołu Homomilitia. Zupełnie inne, bo głośne, gitarowe covery Łodzian zagrał Kiev Office, który sięgnął również po kawałki kapel Ewa Braun i Guernica y Luno. Z kolei na wściekły, punkowy hałas postawiły Nagrobki (gościnnie z Wojtkiem Mazolewskim), które zagrały utwory Post Regimentu.
Poniedziałkowy koncert był nie tylko oryginalnym doświadczeniem artystycznym, ale i unikatową okazją, aby pod jedną sceną spotkały się różne pokolenia fanów alternatywy - to, które dorastało wraz ze swoimi idolami undergroundu i to, które ich dopiero tego dnia poznało. Inne czasy, inna wrażliwość, ale przekaz i wartość tej muzyki wciąż zdają się aktualne.
Drugie wydarzenie, którego nie można w podsumowaniu pominąć, to środowy koncert zespołu The Transistors, także w Parlamencie. Koncert wyjątkowy, bo - jak zapowiadał jego lider, Ryszard "Tymon" Tymański - pożegnalny. Tymon rozwiązuje Tranzystory i ponoć ma zamiar zająć się muzyką mniej sowizdrzalską, a bardziej poważną. Znając twórczość tego gdańskiego muzyka i prześmiewcy polskiej rzeczywistości trudno tak naprawdę w to uwierzyć, choć przyznać trzeba, że w środę Tymon był dość zachowawczy i nie szastał przesadnie anegdotami i żartami, do czego przyzwyczaił przez lata publiczność.
Koncert był ekspresowym przeglądem całej twórczości Tranzystorów. Publiczność usłyszała m.in. takie kawałki, jak: "Cellulitis", przerobionego na hołd dla szefa NCK, Larry'ego "Okey" Ugwu "Adama M.", "Morze, plaża, słońce", "Help Me Out", cover Davida Bowiego "Space Oddity" i Beatlesów - "Back in the U.S.S.R.", a przede wszystkim kilka kawałków z nadchodzącej nowej płyty pt. "Zatrzymaj wojnę". Na koniec Tymon zagrał "Białego Misia" z jazzowymi akcentami, co było też zapowiedzią nowej stylistyki, w której chce się teraz realizować.
Fragment występu Krzysztofa "Leona" Dziemaszkiewicza:
Teatralna Metropolia
Istotnym dodatkiem była część teatralna, składająca się z dwóch wieczorów. 27 grudnia w wypełnionej po brzegi Wielkiej Sali Ratusza Staromiejskiego krótkie formy impro wykonali dawni W Gorącej Wodzie Kompani, czyli czołowi trójmiejscy improwizatorzy, dziś rzadko występujący wspólnie: Wojciech Tremiszewski, Małgorzata Tremiszewska, Ewa Fajfer, Karolina Rucińska, Szymon Jachimek i akompaniujący im Hubert Świątek. Były klasyczne formaty, jak "To brzmi jak ta piosenka" czy "Frizy" lub nieco mniej popularne ("Wieczorek poetycki"). Najlepiej wypadały muzyczne improwizacje Szymona Jachimka w trzech wersjach "Hitów", zaśpiewane na życzenie widowni o ludwisarzu oraz efektowna "Piosenka irlandzka" wykonana przez wszystkich improwizatorów na bis. Zobacz także: felietony Szymona Jachimka
Dzień Teatrów zaplanowano z kolei na 29 grudnia. Publiczność w Centrum św. Jana obejrzała trzy spektakle: mocno eksperymentalną "Naturę ruchu - duet na dwa sola"Anny Haracz i Iwony Olszowskiej, politycznych "Uchodźców. Testigo Documentary" Teatru DzikiStyl Company oraz "Wertera" Krzysztofa "Leona" Dziemaszkiewicza. Pierwszy z wymienionych łączył w sobie fragmenty spektaklu obu tancerek "Przenikanie" oraz ich występów solowych, tworząc gładką kompozycję taneczną w transowych rytmach. Jednak Centrum św. Jana okazało się zbyt monumentalną i przytłaczającą przestrzenią dla tego kameralnego przedstawienia, które potrzebuje większego skupienia i bliższego kontaktu z publicznością.
Nie mieli takiego kłopotu tancerze Teatru DzikiStyl Company - Patryk Gacki, Wioletta Fiuk i Michał Łabuś, prezentujący społecznie zaangażowany spektakl, oparty na fotoreportażu Macieja Moskwy "Testigo Documentary", ukazującym uchodźców z syryjskiego Kobane po ataku ISIS. W porównaniu do czerwcowego pokazu na Gdańskim Festiwalu Tańca spektakl "Uchodźcy. Testigo Documentary" dojrzał, najbardziej plakatowe sceny zostały wyparte przez taneczne metafory. Los uchodźców oddany jest nie wprost, a przez ruchowe skojarzenia - ciasnotę, wyobcowanie, poczucie dyskomfortu, wolność szybko tłumioną przez pozostałych, bierność i zwątpienie przeplatane z momentami nadziei. Bardzo dobrze wpisuje się to w opartą na partnerowaniu, niezwykle cielesną i fizyczną (i efektowną) technikę tańca tancerzy DzikiegoStylu.
Na ostatni występ - performance Krzysztofa "Leona" Dziemaszkiewicza - została zaledwie garstka widzów. Leon w spektaklu "Werter" najpierw pokazał się publiczności w intrygującym kostiumie Białego Królika z "Alicji w Krainie Czarów". Już po chwili zaprezentował wachlarz charakterystycznych dla niego scenicznych chwytów: nagość, oblewanie się lepką cieczą, tarzanie się po scenie i oblepianie (tym razem wcześniej ściętymi na scenie włosami) oraz paradowanie między widzami w wyjątkowo skromnym "odzieniu" ("spódniczka" z trzciny zarzucona na ramiona) i migającą lampką w ustach. Występy Dziemaszkiewicza zawsze są niezwykle efektowne wizualnie, zawieszone gdzieś pomiędzy sztuką a kiczem. Tak było również w tym bardzo krótkim i intensywnym performansie.
Podsumowania i nagrody
Koniec roku to zwykle czas podsumowań i nagród. Od pięciu lat podczas Metropolia jest Okey przyznaje je twórcom kultury marszałek województwa pomorskiego Mieczysław Struk. W tym roku przed koncertem Metropolia Klasycznie w Ratuszu Staromiejskim poznaliśmy trójkę laureatów.
Nagrody otrzymali: Janusz Dembowski (rzeźbiarz, malarz, autor wystawy powiązanej z 1050-leciem chrztu Polski, a zatytułowanej: Arche-fakty i artefakty. Prace Janusza Dembowskiego i eksponaty Muzeum Archeologicznego), Rita Jankowska (reżyserka, dramatopisarka i dramaturg, założycielka niezależnego Teatru Błękitna Sukienka, w którym od marca 2011 roku tworzy i wystawia autorskie spektakle, m.in.: "Nic się nie stało", 2016; "Podróż do wnętrza pomarańczy", 2015, "Keeffe, nie jestem królem", 2013-2014, na offowych scenach teatralnych Gdańska. Kuratorka międzynarodowego artystyczno-edukacyjnego projektu "ART/MOSPHERE Baltic", zrealizowanego w tym roku z młodzieżą gdańskich gimnazjów w NCK) oraz Paweł Zagańczyk (muzyk, lider zespołu Zagan Acustic, organizator dziewięciu edycji cyklu koncertów pod hasłem: Gdańska Sztuka Interpretacji Muzyki Akordeonowej).
Ponadto pamiątkowe medale z łacińską sentencją "De nihilo nihil fit" otrzymali wieloletni partnerzy festiwalu - klub Ucho, Sfinks 700 oraz klub Parlament. Najbardziej oficjalne z wydarzeń Metropolia jest Okey było wstępem do koncertu Metropolia klasycznie, w którym wystąpili uczniowie trójmiejskich szkół muzycznych. Imprezę zamyka piątkowy koncert w klubie Ucho. Wystąpią: Lamia Reno, Jak Zwał Tak Zwał, Krystyna Durys, 3 City Stompers, A'FreAk-aN Project, Absyntia, Cotton Wing, The Rockas i Castlings. Początek o godz. 18:30.
Bardzo fajny występ. Generalnie nie słucham na codzień takiej muzyki ale chłopaki grają z polotem i świeżością. Ciekawe teksty ( o dziwo w Uchu bardzo dobrze było słychać ) i skoczna muzyka. Macie nową fankę chłopaki ;)
7 lat
52
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-12-31 11:20
? (2)
Ten "zespół" to jakieś nieporozumienie. Prymitywna muzyka, żałosny wokal, o tekstach lepiej nie mowic. Komentarz chyba sami napisali. I wstyd, że NCK coś takiego na scenę wpuścił.
Bartek
7 lat
03
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-12-31 17:43
Nie, to nie my sami. Nie jesteśmy desperatami :) A z muzyką tak to już jest. Jedni lubią Bacha, drudzy Mayhem.
Pzdr dla" nowej fanki " ;)
Marcin
7 lat
31
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-12-31 18:53
Nie wiem kogo Bartek reprezentujeszi czego słuchasz i w ogóle nie wiem czy byłeś na koncercie. Zagrali bardzo fajnie i dobrze się przy tym bawili, a to jest ważne w zespole. Dla mnie to zespół wieczoru
Kristof Kroll
7 lat
11
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-12-31 10:27
błąd (1)
nie było takiego zespołu Guernica y Loco.
zapewne chodzio o Guernica y Luno
władysław
7 lat
Odpowiedź redakcji:
Dziękujemy za sugestię. Treść została poprawiona.
01
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-12-31 18:56
grzeczne chłopaki zagrali niegrzeczną muzykę... żałuje że nie byłem bo znam dobrze oryginały
Wiktor \ Skok
7 lat
10
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-12-31 18:57
Lamia Reno bardzo fajnie.
Do Ucha pojechałem w sumie na Krystynę bo na żywo nie słyszałem jak śpiewa.Impreze otworzyli chłopaki z konkretną energia i prawie punkowym stylem.Bardzo mi sie spodobało ze są jeszcze kapela które grają cięższego roka na wysokim poziomie muzycznym.Oby tak dalej i do zobaczenia na waszym następnym koncercie!
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
