• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Najlepszy w talii. Recenzja filmu "Joker"

Tomasz Zacharczuk
5 października 2019 (artykuł sprzed 4 lat) 

Joker - zwiastun:

Absolutnie zachwycająca geneza największego złoczyńcy Gotham przypomina zabieg na otwartym mózgu obłąkanego samotnika, którego Todd Phillips operuje bez znieczulenia. Zgłębianie zdeformowanego bolesną egzystencją umysłu na przemian fascynuje i przeraża. I o taki emocjonalny dysonans chodzi w rasowym thrillerze psychologicznym, jakim "Joker" z całą pewnością jest. Wciąż dudniący w uszach po seansie demoniczny śmiech będzie nam o tym przypominał jeszcze bardzo długo.



Co się stanie, gdy rozpustne Las Vegas zastąpisz anarchistycznym Gotham City? Jeśli nazywasz się Todd Phillips ("Kac Vegas") i właśnie nakręciłeś "Jokera", owa zmiana klimatu równoznaczna będzie ze stworzeniem najlepszego filmu w dotychczasowej karierze. Opowieść o psychopatycznym błaźnie wymyka się gatunkowym standardom i rozwija się z dala od komercyjnej rozrywki, co świadczy nie tylko o sprawności warsztatowej reżysera, lecz również o ogromnej odwadze artystycznej.


Kameralny, otrzepany z hollywoodzkiego brokatu, niezwykle surowy obraz nie jest na pewno tak przystępny jak choćby nolanowski "Mroczny rycerz". Psychologiczny thriller ze sprawnie nakreślonymi na dalszym planie społecznymi nierównościami, emocjonalnym wykluczeniem, polityczną demagogią i w końcu szaleńczą zbrodnią potrafi jednak zaspokoić nawet najbardziej wytrawne filmowe gusta. A w uzależnionej od komiksowych ekranizacji "Fabryce Snów" tak śmiałe przedsięwzięcia zdarzają się niezwykle rzadko. "Joker" to film z pogranicza kina artystycznego.

Arthur Fleck (Joaquin Phoenix) dorabia jako uliczny klaun, a po powrocie z pracy opiekuje się schorowaną matką w zapuszczonym mieszkaniu, w którym aż nadto można odczuć wszechobecną biedę. Wyalienowany, osamotniony i schorowany próbuje odnaleźć właściwą drogę. Jak się okaże, to nie ten kierunek. Arthur Fleck (Joaquin Phoenix) dorabia jako uliczny klaun, a po powrocie z pracy opiekuje się schorowaną matką w zapuszczonym mieszkaniu, w którym aż nadto można odczuć wszechobecną biedę. Wyalienowany, osamotniony i schorowany próbuje odnaleźć właściwą drogę. Jak się okaże, to nie ten kierunek.
Brylujący sarkastycznym dowcipem, przebojowy i uwikłany w kaskaderskie pojedynki z Batmanem Heath Ledger to filmowy posąg, którego Todd Phillips nie zamierzał ani odkurzyć, ani nadkruszyć. "Joker" nie ma więc wiele wspólnego z widowiskowym kinem akcji, w którym każdą sekwencję można byłoby kwitować owacją. Historia Arthura Flecka, choć ocieka krwią, na pewnym etapie charakteryzuje się brutalnością i nie stroni od czarnego humoru, jest dla odmiany bardzo intymnym portretem życiowego wykolejeńca popadającego w skrajny obłęd.

Im więcej warstw makijażu tytułowy bohater nakłada na twarz, tym - paradoksalnie - coraz bardziej obnaża przed widzem zdeformowaną traumami psychikę. A towarzyszą temu ambiwalentne emocje. Od współczucia, które okazujemy udręczonemu biedą i społecznym wykluczeniem pracownikowi agencji klaunów, który samotnie opiekuje się schorowaną matką i marzy o karierze komika. W dodatku podupada na zdrowiu, nie może znaleźć odpowiedniej pomocy i poradzić sobie ze schorzeniem na tle nerwowym, które ujawnia się poprzez gwałtowny śmiech (świetny zabieg fabularny). Po przerażenie i niepokój będące efektem drastycznych zbrodni dokonywanych przez Arthura. "Joker" bezlitośnie wwierca się w naszą strefę komfortu, siejąc emocjonalne spustoszenie, ale dostarczając zarazem niesamowitych filmowych wrażeń.

Fascynacja czarnym charakterem osiąga w przypadku dzieła Phillipsa maksymalny pułap, a rozchwiana natura Jokera chyba w żadnym z dotychczasowych filmów nie została tak kompleksowo zilustrowana. Główna w tym zasługa reżysera, który absolutnie niespiesznym tempem nakreśla cenny kontekst filmowych zdarzeń. Widzimy więc zszarzałe, zanurzone w smogu, zabrudzone Gotham (kapitalnie sfotografowane) końcówki lat 70., w którym bieda wylewa się wręcz na ulice, a frustracja ubogich uderza w pychę bogaczy. Polityczno-ekonomiczny aspekt staje się kluczowy szczególnie w drugiej połowie filmu, gdy w anarchistycznym społeczeństwie samozwańczy Joker okaże się społecznym mścicielem i buntownikiem. Alienacja jednostki nakręci terror tłumu.

"Joker" unika hollywoodzkiego przepychu, stroni od masowej rozrywki i reguł mainstreamu. To kameralne kino skupione na szaleńcu, który nie umie poradzić sobie z narastającym gniewem i destrukcyjną chorobą. Znakomity thriller psychologiczny. "Joker" unika hollywoodzkiego przepychu, stroni od masowej rozrywki i reguł mainstreamu. To kameralne kino skupione na szaleńcu, który nie umie poradzić sobie z narastającym gniewem i destrukcyjną chorobą. Znakomity thriller psychologiczny.
Tłumy tymczasem porywa fenomenalny Joaquin Phoenix, bez którego tak bezkompromisowa, odważna i zatrważająco szczera interpretacja Jokera nie miałaby szans powodzenia. Heath Ledger fascynował, czarował, wykreował złoczyńcę, który przyciągał jak magnes. Phoenix jest tak przerażająco prawdziwy na ekranie, że niewielu widzów gotowych byłoby na bezpośrednią konfrontację nawet nie tyle z odgrywaną przez niego postacią, co z samym aktorem! Sposób poruszania się, gestykulacja, mimika i ten diaboliczny śmiech - z tych wszystkich elementów Phoenix skompletował kreację doskonałą.

Plastyczne umiejętności odtwórcy głównej roli zadziwiają, lecz o wiele bardziej istotne jest to, jak prostymi środkami ekspresji Joaquin Phoenix potrafi grać na emocjach widza i oszukać naszą percepcję. W wielu scenach rozpacz, obłęd i gniew Jokera są tak wymieszane, że właściwie nie wiadomo, jak na to zareagować. Skonfundowany widz przez chwilę może więc doskonale poczuć niewyobrażalny emocjonalny bałagan, który skrywa w sobie wątły uliczny klaun. Tak blisko z Jokerem jeszcze nie siedzieliśmy przy jednym stole.

Skoncentrowana na głównej postaci kamera (mnóstwo bardzo sugestywnych zbliżeń) pozostawia już niewiele przestrzeni pozostałym aktorom. Drugi plan na czele z Robertem De Niro jest więc ledwie zarysowany. Drobny minus można także postawić w rubryce "metraż filmu". Szczególnie w środkowej części "Joker" łapie niewielkie dłużyzny, choć nie wytraca dość specyficznego tempa. Wybuchowy finał przykrywa na szczęście drobne fabularne mielizny. Teoretycznie "puste" sceny wypełnia ponadto kapitalna muzyka Hildur Guonadottir. Islandka choćby w przebojowym "Czarnobylu" już udowodniła, że fantastycznie potrafi budować klimat opowieści, a jej umiejętności zachwycają niemal w równym stopniu co popisy Phoenixa.

Ani Ledgerowi, ani Nicholsonowi nie udało się chyba tak mocno zintegrować z odgrywaną przez nich postacią Jokera jak właśnie Phoenixowi. To one-man-show, które powala na kolana i wręcz musi przynieść aktorowi co najmniej nominację do Oscara. Ani Ledgerowi, ani Nicholsonowi nie udało się chyba tak mocno zintegrować z odgrywaną przez nich postacią Jokera jak właśnie Phoenixowi. To one-man-show, które powala na kolana i wręcz musi przynieść aktorowi co najmniej nominację do Oscara.
"Joker" nie dostarcza spektakularnych eksplozji, dramatycznych pościgów, efektownych pojedynków. To nie jest kino akcji w hollywoodzkim wydaniu, nie jest również komiksową adaptacją, do jakiej przyzwyczaił już nas duopol DC z Marvelem. Todd Phillips podkradł Jokerowi zestaw do makijażu, powybierał najmroczniejsze odcienie i zmalował film zupełnie niekompatybilny ze współczesnym mainstreamem. Oby się opłaciło, choć nie jest to produkcja pod masową widownię.

Szalenie ryzykowne przedsięwzięcie zaowocowało jednym z najlepszych obrazów tego roku i ścisłym topem w kategorii "geneza bohatera". Równie dobrze można byłoby go opatrzyć alternatywnym tytułem: "Wszystko, co chcecie wiedzieć o Jokerze, ale boicie się zapytać". I słusznie, bo odpowiedź nie będzie łatwa, prosta i przyjemna. Zupełnie jak Arthur Fleck alias Joker alias Joaquin Phoenix.

OCENA: 9/10

Film

7.6
138 ocen

Joker (49 opinii)

(49 opinii)
dramat

Opinie (63) 5 zablokowanych

  • (1)

    mroczny i depresyjny dramat psychologiczny - w październiku kiedy robi się szybko ciemno , zimno i pada deszcz . jeszcze tylko burzy brakuje. ten film jest dla DC tym czym był LOGAN dla Marvela. Polecam dojrzałemu widzowi

    • 89 2

    • JOKER

      - geneza zła. Tak powinien brzmieć tytuł. I pora też jest dobra. Nikt latem tego filmu by nie odebrał mrocznie... A klimat jest taki na filmie, że cisza na sali jak makiem zasiał jakby wszyscy Jokerem po głowie dostali.

      • 10 0

  • Opinia (1)

    Och i ach, taki super, więc dam 9/10...

    • 17 10

    • Bardzo dobrze, siadaj trója.

      • 17 1

  • Odgrzewany kotlet (2)

    • 7 92

    • Rozumiem, że nie byłeś/byłaś i nie widziałeś/widziałaś?

      • 5 0

    • haha, dziękujemy za recenzję mistrzu nagłówków

      • 0 0

  • Byłem, widziałem (9)

    O gustach się nie dyskutuje, ale dawno nie widziałem gorszego, bardziej nudnego filmu. Nie wiem skąd ta fascynacja

    • 22 122

    • Jeśli dawno nie widziałeś gorszego filmu, to naprawdę mało oglądasz

      • 36 3

    • hahaha

      haha gimbaza nieznaju :)

      • 18 3

    • (3)

      No nie jest to napewno poziom Transformersów , tak więc zbyt niski dla twojego IQ.

      • 22 4

      • (2)

        fetowanie d**ila rzeczywiście bardzo wzniosły motyw a potem aj waj czemu d**ile mordują ludzi napatrzą się na wysmarowanego d**ila na ekranie i im odwala

        • 5 9

        • Tia. "Fetowanie d**ila".

          Napisz jeszcze, że "Pluton" "fetował" wojnę.

          • 9 1

        • jak Ty chłopie nic z tego filmu nie zrozumiałeś

          generalnie świat/filmy/socjologię/życie możemy podzielić na dwa podejścia:
          - bić złodzieja
          - zastanowić się, dlaczego ktoś w społeczeństwie musi krać

          to nie jest prostolinijny film dla fanów prostych rozwiązań na życie. obejrzyj scenę z metra, zrozumiesz. być może. czego życzę

          • 3 0

    • Joker

      Zgadzam się....kompletna nuda....echhh....szkoda kasy i czasu...tak

      • 5 14

    • niby się nie dyskutuje, a jednak chyba powinno

      jeśli nudziłeś się na Jokerze, to znaczy, że powinieneś drastycznie zmienić infromacje (książki, radio, tv, filmy), jakimi się serwujesz. może tez jesteś młodą osobą, wtedy wróć do filmu za 10-15 lat, gdy wiele wątków zacznie być bardziej zrozumiałych i opartych na Twoich doświadczeniach

      • 2 1

    • Ja też nie wiem. Masakra

      • 0 0

  • Recenzja poniżej poziomu (4)

    Nie wiem dlaczego od tylu lat media poupadają, jeśli chodzi o specjalistów. Naprawdę istnieje nauka o filmie i sztuce filmowej, i są ludzie, którzy potrafią się tym zajmować. Zatrudnijcie takich, proszę.

    • 36 45

    • (2)

      To proszę napisać lepszą! Chętnie przeczytamy wszyscy

      • 15 0

      • To proszę mnie zatrudnić (1)

        Napiszę lepszą bez problemu. Trzeba się znać na tym, co się robi!

        • 2 3

        • Weź przestań

          Sławek

          • 4 0

    • poziom recenzji poniżej krytki
      widocznie redakcja portalu nie interesuje się tym

      • 4 9

  • Warto

    Kino dla dojrzałego widza, granica 15 lat to wg mnie chyba za mało. Z kina wychodzisz z rozdwojeniem jaźni, z jednej strony potepiasz bohatera, a z drugiej tak bardzo mu wspolcxujesz.
    Polecam bardzo.

    • 89 4

  • mroczny i przygnębiający film z popisem aktorskim Phoenixa

    zdecydowanie warto zobaczyć jak historię największego symbolu zła Gotham City. niektórzy fani DC będą mogli poczuć się zawiedzeni, bo nie jest to kolejna historia superbohatera. komiksowa postać Jokera została przedstawiona w nieszablonowy sposób.

    • 56 2

  • Uwielbiam Jokerka... (3)

    Mam taką samą mentalność w dzisiejszym świecie.
    Moja ulubiona postać filmowa.

    • 11 22

    • Też kiedyś byłem Jokerem. (1)

      A Joker był mną. Teraz sam już nie wiem kim jestem. Ja to ja, czy on to ja ? Sam nie wiem czy istnieję....

      • 6 2

      • Wyrzuć komiksy DC, idź do egzorcysty

        poważnie, diabeł nie śpi. Mów różaniec. To pomaga.

        • 4 6

    • To

      Do do psychiatry zapraszam. Tylko dobrego,zanim komuś stanie się krzywda...

      • 3 2

  • Heath Ledger znakomicie zagrał Jokera w 'Mrocznym Rycerzu' (4)

    Niesamowite studium szaleństwa. Jestem ciekaw jak poradził sobie z tą rolą Joaquin Phoenix. Na pewno obejrzę. Większość recenzji "Jokera' jest pozytywna.

    • 14 4

    • Nawet go przebił!

      • 2 1

    • ... (1)

      Nie lubie Phoenix'a, jednak dał radę... Dostał rolę życia moim zdaniem i ją w pełni wykorzystał. Byc może wcześniej tez mial szansę, lecz nie był na to gotowy (???). Kreacją Jokera zapracowal poki co na największego kandydata na Oscara w tym roku. Jeszcze tylko podkreslę, ze reżyser takze zasługuje na Oscara i chyba o taki tandem tu chodziło - i pomyśl na postac i jej odegranie na najwyższym poziomie.

      • 8 0

      • Za muzyke też może być statuetka.

        • 4 0

    • nie czytaj recenzji tylko idz na film. jak się naczytasz, to stracisz 80% fabuły

      • 1 0

  • (1)

    Uwielbiam Phonixa.

    • 14 0

    • strata czasu

      • 0 2

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

Koncert edukacyjny - Bajki symfonicznie

26 - 37 zł
Kup bilet
muzyka poważna

Bakalie wiosna - nowa odsłona

kiermasz

Kwiat Jabłoni "Nasze ulubione kluby" (3 opinie)

(3 opinie)
169 zł
Kup bilet
pop

Najczęściej czytane

Sprawdź się

Sprawdź się

Aktor Teatru Wybrzeże, wcielający się w postać Marka Zimińskiego w serialu “Na wspólnej” to: