Są takie książki, po które łatwiej sięga się latem - są nieco mniej zobowiązującymi lekturami, napisane luźniejszym stylem, może dotykające prostszej tematyki. Powieść Bruno Kadyny "Wpływ" do nich należy, mimo że podjęta problematyka nie jest bynajmniej ani lekka, ani wakacyjna.
Co warto czytać? Zobacz więcej tekstów w cyklu "Recenzje książek"
W wakacje raczej nadrabiam jakieś wielotomowe zaległości, najchętniej XIX-wieczne, ale żeby zupełnie nie oderwać się od rzeczywistości, podczytuję też współczesnych pisarzy.
Bruno Kadyna, gdynianin, rocznik 1981, jak najbardziej ściąga swoim pisarstwem na ziemię każdego bujającego w obłokach prozy dawniejszej.
Język jego książki jest zdecydowanie współczesny (czasem może zbyt wulgarny, zupełnie niepotrzebnie), podobnie jak podejmowana problematyka.
Autor na swojej stronie internetowej mówi o sobie, że jego styl jest "prosty, nietypowy i ma nadzieję - lekkostrawny", z czym nie do końca wypada mi się zgodzić. To prawda, że książka napisana jest językiem bardzo prostym, dominują zdania pojedyncze, krótkie, a do tego raczej nieskomplikowane słownictwo. To z jednej strony dodaje lekturze mocnego, męskiego charakteru, a z drugiej jest dość monotonne i
momentami nużące. Dlatego właśnie z tą lekkostrawnością trudno się zgodzić, bo
nie zawsze coś, co proste, musi być jednocześnie lekkostrawne.
"Wpływ" czyta się co prawda szybko i
powieść wciąga, gdy pojawiają się znienacka wątki rodem z thrillera, jednak ma się wciąż poczucie, że mimo wielu starań autora, nie jest to pisarstwo najwyższych lotów. Oczywiście, pewne zabiegi wypada docenić, jak choćby właśnie ten, że zwyczajną, obyczajową opowieść Kadyna w pewnym momencie przerywa i nasącza wątkami ni to fantastycznymi, ni to "horrorowatymi". Trochę to przypomina "Noc żywych Żydów" Igora Ostachowicza, a trochę "Powrót żywych trupów", choć pozornie jest to zwykła, współczesna historia.
Zobacz także: "Bałtyk. Historie zza parawanu". Książka dla tych, co kochają plażę Lubisz rozmawiać o książkach? Zobacz najbliższe wieczory literackie w Trójmieście
Bohaterem jest Adrian, który po śmierci żony wychowuje samodzielnie swoją nastoletnią córkę Ilonę. Mieszkają razem w Gdyni z dziwacznym dziadkiem, który chowa się przed wszystkimi na strychu i, jak się później okazuje, odprawa tam szatańskie modły.
Główny wątek oscyluje wokół uzależnienia od marihuany, jej wpływu na uzależnionego. Głównego bohatera poznajemy w momencie, gdy ten próbuje wyrwać się z nałogu, uczęszcza na terapię, a w jego głowie kłębią się, niczym dym, różne myśli związane z narkotykiem i zastaną rzeczywistością. Kiedy w domu Adriana zaczynają dziać się dziwne rzeczy, można się zastanawiać, czy to faktycznie dzieje się naprawdę, czy tylko jest wynikiem narkotycznego "zjazdu" bohatera. I chyba to
balansowanie na granicy realności i jakby urojenia jest najmocniejszą stroną "Wpływu".
Podsumowując: mam za sobą już wiele lektur z gatunku "zobaczcie, jaki jestem niedojrzały, choć stary" (Adrian ma nastoletnią córkę, a sam zachowuje się jak nastolatek), choćby dawne "chłopackie" książki Krzysztofa Vargi czy Andrzeja Stasiuka, dlatego już męczą mnie tego typu wyznania. Ale "Wpływ" na pewno znajdzie swojego czytelnika - młodszego, bardziej otwartego, mniej doświadczonego, na którego być może będzie mógł wywrzeć swój... wpływ.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy