• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Smutne historie spisane na kacu i tanim papierze. Wywiad z Iskrą

Aleksandra Wrona
30 października 2019 (artykuł sprzed 4 lat) 
  • Komiksy Iskry często poruszają drażliwe kwestie polityczne i społeczne.
  • Komiksy Iskry często poruszają drażliwe kwestie polityczne i społeczne.
  • Komiksy Iskry często poruszają drażliwe kwestie polityczne i społeczne.
  • Komiksy Iskry często poruszają drażliwe kwestie polityczne i społeczne.
  • Komiksy Iskry często poruszają drażliwe kwestie polityczne i społeczne.

Smutne historie spisane na kacu i tanim papierze to komiksy będące ironicznym komentarzem do otaczającej nas rzeczywistości. O autorze wiemy niewiele - przedstawia się jako Iskra, mieszka w Gdyni, studiował archeologię i etnologię. W swoich pracach nie boi się poruszać kontrowersyjnych tematów politycznych i społecznych, znajdziemy tam też gorzkie refleksje na temat relacji międzyludzkich. Na Facebooku stronę obserwuje ponad 170 tys. osób.



Aleksandra Wrona: Ile prawdy ma w sobie tytuł twojego fanpage'a?

Iskra: Tytuł fanpage'a nosi w sobie raczej genezę jego powstania niż opis procesu twórczego, choć rzeczywiście do tej pory używam taniego papieru. Wracając jednak do początków, pomysł i pierwsze rysunki faktycznie narodziły się w kacowy poranek, kiedy głowa ciąży niemiłosiernie, apetyt rośnie wprost proporcjonalnie do odwodnienia, a humor się wyostrza. Jeden z tych poranków, kiedy nienawidzisz świata i ludzi.

Skąd biorą się smutne historie, które opowiadasz?

Smutne historie biorą się przede wszystkim z obserwacji otaczającej rzeczywistości; z frustracji, bezsilności, złości, ale też rozbawienia, wzruszenia i prostego współczucia. Są to zazwyczaj tematy, które dotykają mnie osobiście, moich bliskich, przyjaciół, jak również abstrakcyjne i ogólnoludzkie. Ważne, by potrafić je "opowiedzieć" na swój nieoczywisty sposób, co zazwyczaj mi się udaje. Tak naprawdę jednak biorą się z wielogodzinnych seansów patrzenia w sufit, rozmyślania i obracania w głowie tematu, kształtowania go. Żadne używki czy stany emocjonalne nie dadzą tyle, co porządne patrzenie w sufit.

Wystawy w Trójmieście


"Jeżeli jesteś osobą, którą łatwo obrazić, proszę, nie wchodź tu" ostrzegasz na swojej stronie. Jak często zdarza ci się, że ktoś czuje się obrażony twoimi rysunkami? Które tematy wzbudzają najwięcej kontrowersji?

Dość często, co uznaję za najlepszy sprawdzian i największą nagrodę (śmiech). Paradoksalnie żyjemy w kulturze ironii, a jednocześnie w nabrzmiewającej kulturze oburzenia i pogardy. Z jednej strony żądamy od naszych adwersarzy dystansu, z drugiej nam samym tego dystansu brakuje. Mówię także o sobie, ponieważ zdarza mi się nad wyraz emocjonalnie i zaciekle włączać w dyskusję. Wracając do tych oburzonych, to byłem już wyzywany od prawa do lewa, więc trudno jednoznacznie stwierdzić powody. Kiedy rysujesz paski satyryczne od pięciu lat, a grono twoich obserwatorów rośnie, zawsze znajdzie się ktoś, komu to, co chcesz powiedzieć, po prostu się nie podoba. Nie sposób robić w satyrze, nie obrażając nikogo. Z tego miejsca gorąco pozdrawiam całe grono ochoczo komentujących na Facebooku i Trojmiasto.pl.

  • Komiksy Iskry często poruszają drażliwe kwestie polityczne i społeczne.
  • Komiksy Iskry często poruszają drażliwe kwestie polityczne i społeczne.
  • Komiksy Iskry często poruszają drażliwe kwestie polityczne i społeczne.
  • Komiksy Iskry często poruszają drażliwe kwestie polityczne i społeczne.
  • Komiksy Iskry często poruszają drażliwe kwestie polityczne i społeczne.
Od ponad pięciu lat umieszczasz swoje rysunki w internecie. Co było impulsem do pokazania ich światu?

Chyba chęć podzielenia się swoim głosem. Internet daje niesamowitą, ale też złudną możliwość usłyszenia i dostrzeżenia w globalnej wiosce, ale prawda jest taka, że nasz głos zazwyczaj gubi się w kakofonii komentarzy, memów, poglądów czy idei. Tworzenie komiksów, często zaangażowanych, po prostu daje mi więcej złudzenia, że ten głos, nawet jeśli nieistotny, jest dostrzegalny, kontestowany. Daje mi to naprawdę dużego kopa do działania.

Twoje rysunki mają całkiem pokaźne grono odbiorców. Na Facebooku obserwuje cię ponad 170 tys. osób. Spodziewałeś się takiej popularności? Jak wpływa to na twoją pracę?

Absolutnie się nie spodziewałem! Komiksy robię już od wielu lat. Wcześniej gnieździłem je na blogach, wrzucałem na inne strony, jak choćby na tę tutaj. Gdzieś w odmętach galerii na Trojmiasto.pl wiszą jeszcze moje komiksy. Później przyszedł czas na Facebook, wraz ze wszystkimi udogodnieniami i możliwościami oraz obostrzeniami i widmem bana. To tutaj właśnie stworzyłem dwa wcześniejsze fanpage'e rysunkowe, czyli SKM Story (cykl komiksów o trójmiejskiej SKM), a także Pudl (protoplasta Smutnych historii). Ten pierwszy zebrał nawet małą społeczność, ale generalnie oba projekty nie wyskoczyły poza bardzo małą, lokalną niszę. Następnie powstał pomysł na Smutne historie... i zaskoczyło.

Słyszałam, że chciałbyś stworzyć komiks fabularny. Pracujesz nad nim? Czego będzie dotyczył?

Jest to pytanie, które mimowolnie rani mnie na wielu poziomach. Owszem, pracuję nad nim, choć prace toczą się bardzo powoli, a to przede wszystkim dlatego, że dzielę czas pomiędzy pracę stacjonarną, komiksy i wiele aktywności, które - z braku lepszego słowa - nazwę hobby, oraz życiem osobistym. Jest to taki projekt, który niczym burzowa chmura unosi się nad moją całą aktywnością i przypomina o niespełnionej ambicji. Doprowadzę go jednak do końca. Nie chcę w tym momencie za dużo zdradzać, przede wszystkim dlatego, by nie zapeszyć, ale mogę powiedzieć, że będzie to komiks smutny.

  • Komiksy Iskry często poruszają drażliwe kwestie polityczne i społeczne.
  • Komiksy Iskry często poruszają drażliwe kwestie polityczne i społeczne.
  • Komiksy Iskry często poruszają drażliwe kwestie polityczne i społeczne.
  • Komiksy Iskry często poruszają drażliwe kwestie polityczne i społeczne.
  • Komiksy Iskry często poruszają drażliwe kwestie polityczne i społeczne.
Studiowałeś archeologię i etnologię, jednak "Smutne historie spisane na kacu i tanim papierze" to połączenie sztuki z socjologią. Skąd taki zwrot w twoim życiu?

Wbrew pozorom między archeologią, etnologią a socjologią czy sztuką jest wiele stycznych, a w samym centrum leży człowiek. Od zawsze rysowałem, tak jak od zawsze interesowałem się człowiekiem na wielu poziomach jego egzystencji, od tej przyziemnej, zakotwiczonej w tu i teraz, po tę duchową czy transcendentną, dlatego też trudno zauważyć mi jakiś konkretny zwrot. Tworzenie "Smutnych historii..." to po prostu kolejny etap emanacji tego zainteresowania.

Komiks, który zlewa się z rzeczywistością. Wywiad z melonem


Jak wygląda proces powstawania poszczególnych komiksów?

Co nieco już o tym opowiedziałem wcześniej, ale mogę rozwinąć temat. Proces ten wygląda różnie, w zależności od rodzaju komiksu: czy jest on tworzony na zlecenie, do mojej stałej rubryki w tygodniku "Wprost", czy po prostu jako komentarz do zastanej rzeczywistości. Czasami pomysł wpada od razu i pozostaje tylko zgrabnie i ciekawie przedstawić go graficznie, innym razem wykluwa się bardzo powoli i potrzebuję rzeczywiście długich seansów patrzenia w przestrzeń nade mną. Wtedy też często ostatnie szlify, poprawki w tekstach uzupełniam już w czasie rysowania. Technika, jaką się posługuję, jest prosta, ale żmudna, gdyż rysunków nie podpieram szkicami, a od razu staram się rysować na czysto. Wynika to z faktu, iż każda smuga po ołówku czy gumce byłaby widoczna na podkręconych parametrach mojego skanera i postprodukcji w programie graficznym. Dlatego też moje biurko wypełnione jest wieloma kartkami z nieudanymi formami tych samych komiksów. Jedno pociągnięcie za daleko i pracę trzeba rozpoczynać od nowa. Jest to co prawda frustrujące, ale efekt czasami wynagradza stracony czas.

"Smutne historie spisane na kacu i tanim papierze" to zbiór obrazków o raczej pesymistycznym wydźwięku. Czy na co dzień też widzisz świat w czarnych barwach?

Myślę, że gdyby spytać moich przyjaciół, to wszyscy zgodnie uznaliby mnie za osobę pogodną, być może za niepoprawnego optymistę i wesołka. To wszystko prawda, ale jest wiele spraw, zjawisk, ludzi i fenomenów, które szczerze mnie przygnębiają, irytują, czasami ranią i wkurzają. Dzięki tej platformie i moim rysunkom mogę sobie z tymi emocjami lepiej poradzić, upuścić trochę pary, a przede wszystkim przemycić swój punkt widzenia. W ogóle uważam, że smutek i śmieszność dzieli mały krok; coś, co dla mnie jest smutnym wspomnieniem, dla innych może być niezwykle zabawne. Smutek jest też dla mnie najszlachetniejszym z uczuć, dlatego zamiast się go bać czy wypierać, staram się go oswoić, zrozumieć i przepracować.

Opinie (65) 5 zablokowanych

Wszystkie opinie

  • Kac w ogóle jest smutny (3)

    • 51 3

    • to fajne (2)

      "między archeologią, etnologią a socjologią czy sztuką jest wiele stycznych, a w samym centrum LEŻY człowiek"

      • 4 0

      • Jeśli przesadzisz to leżysz (1)

        Mi osobiście się nie zdarza.

        • 1 0

        • mam tak samo

          co prawda już nie chleję ale zazwyczaj na kacu czułem się 200 razy lepiej jak przed i w trakcie picia

          • 0 2

  • (3)

    to Gdynia daje wiele powodów na tragikomiczne scenariusze. Jak inaczej jak nie na kacu rozumieć decyzję lokalnych władz

    • 37 7

    • no pewnie, fajnie że już w komentarzach polityka, może zaraz staniesz się gwiazdą memów :D (1)

      • 3 0

      • wszędzie ta cholerna polityka. po prostu: arka gdynia - .... .....

        • 1 4

    • A co na to pani Dulkiewicz?

      • 0 0

  • Opinia wyróżniona

    lubię te grafiki, treść ukrytą za nimi (8)

    mówiącą mega dużo o naszej rzeczywistości
    hipokryźmie mega często
    zawsze w punkt!

    • 74 6

    • Hipokryzji? (7)

      • 6 0

      • (6)

        Hipokryźmie, widzisz chyba, co kolega napisał.

        • 6 0

        • Hipokryzma - taki średniowieczny mnich

          • 5 0

        • Hipokryźma nie mega a giga jest. Dookoła.

          • 6 0

        • (3)

          Oj tam oj tam, nie bądźcie już takimi hipokryzjomytami.

          • 9 0

          • albo potamami (2)

            • 2 0

            • (1)

              Hipopotami

              • 0 0

              • Raczej poppersami

                • 1 0

  • Wole obrazki

    Dziwnego Pana na różowo dokonujący zbrodni z uśmiechem na twarzy :)

    • 1 4

  • kocham (1)

    wiele razy obrazki jego powodują uśmiech na mej twarzy.
    dziękuję ci za to.

    • 28 3

    • Komentarz wpisany przez autora?

      • 0 3

  • Jakbym studiował takie kierunki, po których tylko odgrzebywanie kości albo łapanie chrabąszczy (4)

    czyli pensja minimalna, to też byłbym wiecznie na kacu i miał żal do świata

    P.S. daję autorowi zgodę na wykorzystanie w kolejnym rysunku, ale na trzeźwo

    • 11 29

    • spoko, dzięki (1)

      ale na przyszłość, gdybyś chciał błysnąć na imprezie na przykład, to etnologia to inaczej antropologia kulturowa, czyli w dużym skrócie nauka o kulturze ludzkiej, od początku jej formowania.

      • 20 0

      • a no to calkowicie zmienia postac rzeczy, panie magistrze

        nalezy sie pensja więcej niż minimalna

        • 1 1

    • Jak widać masz ciasny umysł.

      • 4 2

    • może redaktor się przesłyszał

      a autor studiował enologię, stąd ten kac.

      • 0 0

  • pozdrawiam autora - trzymasz wysoki poziom! (5)

    dla mnie obecnie czołówka w Polsce

    • 40 4

    • Rodzina czy autor ? (4)

      Czołówka ? Tak nazywa się rodzaj latarki.
      PSS. Wyjrzyj czasami po za granice własnego monitora i poszukaj dłużej a zrozumiesz słowo czołówka

      • 2 11

      • (3)

        Bez przesady, słowem "czołówka" jak najbardziej można określić grupę ludzi będących na czele w danej kategorii.

        • 7 0

        • Akurat ten Pan nie jest w czołówce (2)

          Może czołówka 3 miasta. Zdałem Sobie trud i sprawdziłem ilu w Polsce jest rysowników o podobnej tematyce, ten Pan wypada mniej więcej jak Kubica każdej niedzieli

          • 2 9

          • W wypowiedzi autora wątku padło frapujące w swej prostocie stwierdzenie 'dla mnie' (1)

            Wobec subiektywnej opinii, do której autor miał prawo i czemu dał jasno wyraz, ból kuprów zdecydowanie nieuzasadniony.
            ... oraz małostkowy...

            • 5 0

            • Ania wez sie juz zwolnij z tej firmy

              • 0 0

  • Świetne

    Lubię takie pesymistyczne i często trafiające "w punkt" lapidarne historie.

    • 26 1

  • To nie jest śmieszne ani fajne (8)

    Nie ma w tym tego czegoś ....

    • 10 49

    • już po Ciebie jedziemy, będziemy mieć COŚ (1)

      • 9 1

      • Weź chłopie spójrz na rysunek "Wtoreczek"

        Naprawdę na tyle Cię stać

        • 0 0

    • dobry pomysł dla tego pana na kolejny rysunek (4)

      • 3 0

      • Super pomysł będziemy wszyscy boki zrywać (3)

        Oglądając te rysunki zasypiam . 4 letnia córka potrafi narysować coś co przykuje moją uwagę i jest z przekazem

        • 0 13

        • to też znakomity tekst dla tego pana - jesteś kopalnią żartów. (1)

          • 6 0

          • super nie kopie

            Może coś uda mu się wykopać w końcu

            • 0 0

        • współczuję

          to musi być strasznie irytujące, że ja tutaj zarabiam miliony, a pana/pani córka, nie dość, że się leni, to jeszcze jest utrzymanką.

          • 1 1

    • Uu

      A o wojnie w Marsie te cos jest.
      Muz' dan. Nasi poludniowi sasiedzi.
      A nje te darmozjadyy z polnocnego wschodu. Wszyskih rozczeliwali.

      I ura bura ze zabijali ormian.
      Ta mniejszosc zawsze mnje irytowala.

      • 0 0

  • gdzie to mozna w całosci obejrzec? jakas wystawa czy komiksy do kupienia? (2)

    • 4 2

    • ma fanpage a facebooku

      • 0 0

    • Kajko i Kokosz sprzedają jego komiksy na hali w Gdyni. Płatności zbliżeniowo za parawanem.

      • 0 0

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

Targi Rzeczy Ładnych

15 zł
Kup bilet
targi

Wielka Szama na Stadionie - wielkie otwarcie sezonu w Gdańsku! (12 opinii)

(12 opinii)
street food

Kwiat Jabłoni "Nasze ulubione kluby" (8 opinii)

(8 opinii)
pop

Najczęściej czytane

Sprawdź się

Sprawdź się

Widowiskowa kurtyna w szachownicę, deszcz balonów na koniec koncertu oraz zdejmowanie skarpetek na scenie przez artystę były charakterystycznymi elementami podczas koncertu: