Tegoroczny Jazz Jantar zapamiętamy przede wszystkim jako popis umiejętności Vijaya Iyera, w którego muzyce, prócz wirtuozerii i emocji, była po prostu magia. Sporych wrażeń dostarczył też afro-jazzowy kwintet Omara Sosy, Flat Earth Society, duet Liebezeit-Friedman. Festiwal mienił się różnorodną muzyką, a na koniec zaserwował crème de la crème, emanujący duchowym spokojem Golden Striker Trio Rona Cartera.
|
|
|
|
2011-11-22 10:47
było kilka wypasów.. już czekam na przyszłoroczny line-up
2011-11-22 11:30
Byłem jak zwykle na prawie wszystkich koncertach Jazz Jantaru i jednak uważam, że niekwestionowanym wydarzeniem festiwalu był występ Omara Sosy i jego kwintetu. Fajnym koncertem był koncert Vijaya z Rudreshem Mahanthappą, jednak występ solo trochę mnie rozczarował. Tak jak kocham solo fortepian, Vijay za bardzo skupił się na lekko kombinacyjnej improwizacji, zbyt technicznym sposobie grania, zamiast tak jak na początku czy na końcu koncertu, poddać się brzmieniu fortepianu. Zabrakło mi "flowu", a za dużo było szukania niestandardowych dźwięków.Występ Omara za to był czystą, wspaniałą energią i muzyczną ucztą. Świetni muzycy, którzy sami czerpali radość z gry, wciąż się uśmiechający i nawzajem zaskakujący, genialny perkusista, którego rytmy potrafiły roztańczyć nawet nieżywego, basista, który grał nie tylko rękoma ale też nogą (świetne wejście w koncert, gdzie zaczynał grać i śpiewać już przy wyjściu z pokoju), no i sam Omar operujący z wielką gracją i wyczuciem klawiaturami fortepianu i syntezatorów (miał ich z 3 plus 5 różnych efektów, a brzmienie mimo tego było wciąż naturalne), czujący rytm i dyrygujący muzykami znad klawiatury. Doskonale zapamiętam jego komunikację z perkusistą, który świetnie reagował na przyspieszenia czy zwolnienia rytmu przez Omara i mimo wyczynów i potrzeby skupienia, wciąż zachowywał uśmiech, jakby te partie były dziecinnie proste. Jedyny koncert, na którym publiczność wstała z miejsc by wyrazić satysfakcję z perfekcyjnego w każdym momencie koncertu. Niesamowity Groove i bardzo żałuję, że nigdzie w internecie, nawet na youtubie, nie można znaleźć tych perełek w takim wykonaniu, w jakim wykonywali w tę środę w Filharmonii. Nie mówiąc już oczywiście o możliwości zakupu płyty Live z tym składem, bo jej po prostu jeszcze nie wydali.Drugie miejsce dałbym Flat Earth Society, którzy mimo, że byli jakby takim "supportem" przed Jimim Tenorem i Tonym Allenem, na którego przyszło masę ludzi, to zagrali tak świetnie, że o występie Tenora i Allena można nawet zapomnieć. W sumie to też zasługa tych gwiazd, którzy niestety nie pokazali nic fenomenalnego, po kilku utworach czuło się lekką monotonię (może za dużo różnych użwek przed koncertem? ;)) i nawet zrobienie małego show przez kubańskiego wokalisty i zaproszenie kilku osób z publiczności na scenę nie za bardzo w moim odczuciu pomogło. A Holendrzy po tym, jak dali radę zmieścić się na scenie, zagrali niebywale świeżo. I tu też szkoda, że takich wersji utworów nie można znaleźć na żadnej ich płycie. Morał więc z tego taki, że trzeba chodzić na ich (FES i Omara) koncerty za każdym razem, kiedy to możliwe :)PS. muszę dodać, że nagłośnienie na Flat Earth Society był jednym z najlepszych, jakie od dłuższego czasu w mniejszych klubach w 3mieście słyszałem. Zawsze Żak ma dobre, ale sposób realizacji był genialny. Tym bardziej, że występowało aż 15 muzyków(!). Ukłony.
2011-11-22 11:40
poza tym nie można też zapominać o świetnym otwarciu JJF 18 października przez Krakauera! :) Mimo innego miesiąca to wciąż to był Jazz Jantar Festiwal :)
2011-11-22 22:33
Flat Earth Society są z Belgii. Szczerze, poza tym, że są doskonale zgrani, ten koncert niczym nie zaskoczył. Muzycy, choć doskonale opanowali grę na swoich instrumentach, chyba sami niespecjalnie wiedzieli, co chcą swoją muzyką przekazać. Ot, kolejny soundtrack do filmu Kusturicy - całkiem niezły, ale to już przecież było. Wiele razy.
Inny był natomiast koncert kolejny, Jimi Tenor + Tony Allen. W tej muzyce rzeczywiście o coś chodziło. Muzycy zabrali nas w konkretne miejsca, pokazując nam swoje emocje z nimi związane. Tony Allen, choć początkowo raczej wycofany, z każdym kolejnym utworem udowadniał, że ma swoją filozofię gry na perkusji. Świetnie oddawał rytm wokalisty, dla którego taniec to z pewnością znaczna część osobowości. Jimi T. natomiast w bardzo subtelny sposób nadawał awangardowego charakteru etnicznym brzmieniom czarnoskórych muzyków. Świetny koncert.
2011-11-22 23:23
Jak widać każdemu podobało się co innego. Dla mnie koncert Tenora i Allena też był dużo lepszy niż FES. A Omar Sosa mnie straszliwie wynudził. Było co prawda kilka fajnych momentów ale generalnie rutyna i bez emocji... Najlepsze dla mnie były koncerty Krakauera, Rona Cartera, Vijaya Iyera solo, Liebezeita-Friedmana i Mazolewski Gonzalez Double Trio. Raczej ze względu na grę na Gonzalesow :). Generalnie poziom festiwalu tak czy inaczej znakomity...
2011-11-22 11:48
youtube.com/watch?v=gDhwWEQn1ug
2011-11-22 13:26
dzięki! Super przypominajka, zwłaszcza druga połowa klipu :)
2011-11-22 22:35
ołjeeeeeee
2011-11-24 00:42
A dla mnie zdecydowanie najlepszym koncertem był występ tria Grzywacz/Nakamura/Penn. Utwory z płyty "Black Wine" na żywo zabrzmiały wręcz znakomicie!
2011-11-24 08:10
był bardzo dobry, najlepszy z polskich składów!, ale najlepszy był Viyay - był królem tego festiwalu
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Debiutancka powieść Pawła Huelle to:
Filmy
