- 1 "Kaskader": kciuk w górę, a nawet dwa (15 opinii)
- 2 Co robić w długi weekend w mieście? (39 opinii)
- 3 Gdzie można grillować i zrobić ognisko? (28 opinii)
- 4 Planuj Tydzień: Fado, Rynkowski i majówka (5 opinii)
- 5 Nie wyobrażamy sobie majówki bez piwa? (101 opinii)
- 6 Majówkowe świętowanie, ale bez parady (139 opinii)
Wyszło jak zwykle. Recenzja filmu "Mayday"
Mayday - zwiastun:
Opowieść o zwariowanych perypetiach taksówkarza-bigamisty zamiast komedią pomyłek okazuje się być komediową pomyłką. Filmowi Sama Akiny wyraźnie brakuje lekkości i błyskotliwości literackiego oryginału, który od 30 lat służy za scenariusz bijącej rekordy popularności sztuki teatralnej. "Mayday" na wielkim ekranie śmieszy sporadycznie, a znacznie częściej frustruje i irytuje. Na tyle mocno, że chciałoby się pociągnąć za sznurek i opuścić kurtynę jeszcze przed końcowymi napisami.
To, co świetnie prezentuje się na teatralnych deskach, niekoniecznie musi sprawdzić się na wielkim ekranie. W ten oto dość zachowawczy sposób można skwitować wysiłki twórców filmowej wersji "Mayday". Sam Akina nie wykorzystał potencjału przebojowej sztuki Raya Cooneya, która od niemal 30 lat nie wypada z repertuaru polskich teatrów. I właśnie miłośnicy scenicznego oryginału mogą chyba czuć po seansie największy niedosyt, bo zarówno fabułę, jak i postaci oraz charakterystyczny humor obrócono w festiwal niewybrednego dowcipu, który wywołuje najczęściej zniesmaczenie wymieszane z zażenowaniem.
Dosadny filmowy żart, jaki zastosowano w "Mayday", rujnuje niemal całkowicie urok sytuacyjnego humoru, który w zestawieniu z błyskotliwymi dialogami i językowymi zabawami, zapełniał dotąd największe teatralne sale w Polsce. W filmie Sama Akiny nie ma bowiem miejsca na komediową dyskrecję, inteligentne niedopowiedzenia i grę pół-środkami tak, by to widz z narysowanego kontekstu sam mógł wyłowić najsmaczniejsze kąski. "Mayday" nie proponuje, a wręcz narzuca jednostajne i monotematyczne poczucie humoru, nie pozostawiając alternatywy dla tych, których nie śmieszą fizjologiczne docinki, żarty z genitaliów czy karykaturalne, slapstickowe gagi obnażające jedynie niezbyt wysokie IQ ekranowych postaci.
Przykre to tym bardziej, że fabuła oferuje naprawdę szeroki zakres dowcipu w różnorakiej postaci. Janek (Piotr Adamczyk) służbową taksówką kursuje na stałej trasie - od przytulnego mieszkanka w stolicy do okazałego domu na podwarszawskiej prowincji. Jedno lokum zamieszkuje energiczna, nieco roztrzepana i niepoprawna romantyczka Basia (Anna Dereszowska), drugie - pragmatyczna, zaradna i przedsiębiorcza Maria (Weronika Książkiewicz). Obie są żonami taksówkarza i żadna o drugiej z pań nic oczywiście nie wie.
Wypadek samochodowy, któremu ulega Janek, burzy jego precyzyjnie rozpisany w notatniku plan na podwójne życie. Mężczyzna, w asyście przyjaciela Staszka (Adam Woronowicz) podejmuje karkołomne często wysiłki, by za wszelką ceną uniknąć zdemaskowania. Zadania nie ułatwiają ani wścibscy policjanci, ani ścigający Janka gangsterzy. Akcja dynamicznie pędzi do przodu, nie ma raczej miejsca na fabularne przestoje, a żywiołowego tempa filmowcy pilnują niemal do końcowego kadru. I to niestety jedna z niewielu rzeczy, którą twórcom "Mayday" udało się zrealizować bez zarzutu.
Zasadności zwariowanych zwrotów akcji i logiki działania bohaterów nie warto się doszukiwać, ale nie jest to raczej wadą filmu, a następstwem literackiego oryginału. Farsa jest bowiem odmianą komedii, której nieprawdopodobny ciąg wydarzeń jest cechą rozpoznawczą. Problemem w przypadku ekranowego "Mayday" jest natomiast sposób pokazania tego widzowi. Zazwyczaj za pomocą dość prymitywnego dowcipu, tendencyjnych gagów i "pustych przebiegów", jakimi są liczne sceny niewnoszące zupełnie nic do fabuły. "Festynowe" poczucie humoru można byłoby jeszcze przełknąć, gdyby nie nachalnie umoralniający finał zupełnie odstający od konwencji całego filmu, wywołujący raczej głuchy śmiech niż popychający do refleksji.
Pewien dysonans widać także w rozpisaniu poszczególnych postaci. O ile Piotr Adamczyk i Adam Woronowicz w szalonym tempie gnają przed siebie, o tyle Weronika Książkiewicz i Anna Dereszowska zaciągają hamulec już po pierwszym kwadransie. Zabawna scena kolacji (w której nareszcie przebija się nieśmiało sytuacyjny żart i czuć aktorską improwizację) to już musztarda po obiedzie i nawet tym świetnym epizodem obie panie nie są w stanie zawalczyć w filmie o coś więcej niż kilka stereotypowych klisz i seksistowskich żartów. Kobiece role naszkicowano, ale zapomniano je pokolorować.
Komediowy ciężar spoczywa więc na barkach panów, którzy udowadniają, że w tak skonstruowanym duecie czują się znakomicie. Co nie zmienia faktu, że zarówno Adamczyka (jako zagonionego w ślepy zaułek bawidamka), jak i Woronowicza (fajtłapowatego nieco "skrzydłowego") już na ekranie w takim wydaniu oglądaliśmy nie raz. Widać jednak, że obaj aktorzy szybko złapali wspólny filmowy język i potrafili się wzajemnie uzupełniać. A przy tym troszkę się pobawić, czego nie można już powiedzieć o pozostałej części obsady. Nawet poczciwy gliniarz Andrzej Grabowski potrafi znudzić i zmęczyć widza. A przy okazji chyba i siebie.
Na filmową nudę na pewno z kolei narzekać nie będą ci, którzy gustują w niezobowiązującym, przyprószonym pikanterią kinie komediowym, którego orężem są gołe zadki, siarczysty język i bezpruderyjny humor. "Mayday" skonstruowany jest z tak wielu i często powielanych w kinie klisz, że na pewno znajdzie wielu odbiorców, którym liczne wady nie będą zbyt mocno przeszkadzać, a głośny śmiech (bo na pewno takowy zabrzmi na kinowej sali) zagłuszy fabularne zgrzyty. Należało się jednak spodziewać znacznie więcej po szumnych zapowiedziach twórców. W jednym na pewno udało się dotrzymać słowa - "Mayday" rzeczywiście nie jest komedią romantyczną.
Nie jest też niestety dobry film, co nie oznacza, że niektórym nie zaoferuje dobrej zabawy. Z filmową jakością, a już na pewno ze scenicznym pierwowzorem, ma to jednak niewiele wspólnego. "Mayday" proponuje dokładnie taką rozrywkę, jakiej można spodziewać się po mniej więcej 90 proc. rodzimych komedii. Jest więc się z czego pośmiać, ale znacznie częściej ma się ochotę zapaść pod kinowy fotel i wysłać sygnał ratunkowy "mayday, mayday, mayday".
OCENA: 4/10
Film
Opinie (111) ponad 10 zablokowanych
-
2020-01-16 12:21
Film b.dobry wszystko w nim sie podobało poza jednym za dużo ordynarnych słów
- 1 0
-
2020-01-10 21:28
(4)
Mayday mayday
Polska- 30 3
-
2020-01-10 23:25
(3)
widać że jesteś nowy nad morzem, skoro nawet mayday nie potrafisz poprawnie nadać
- 0 3
-
2020-01-11 08:26
(1)
Trójmiasto nie leży nad morzem.
- 2 2
-
2020-01-15 13:00
Nie leży nad morzem?
To nad czym leży? Nad Tatrami?
- 1 0
-
2020-01-11 11:06
Myday Myday
- 2 0
-
2020-01-10 21:05
Kolejne arcydzieło Oscarowe z cyklu powidoki Pana Vegi.... (4)
Ciekawe czemu pojawiają się recenzje takich filmów a Irlandczyka nie było? Za ambitne kino...? A może recenzent woli prostotę i kolejna komedie z cyklu "psia d*pa Karolak" ?
Przecież na spojlerach człowiek wie jak się zaczyna rozkręca i kończy ten film...o grze "pseudo" aktorskiej już się nie będę się wypowiadał... Kultura.... Kulturę nawet z kiosków wycofali. Tyle o tym gniocie:)- 74 12
-
2020-01-14 22:01
Irlandczyk film nudny jak flaki z olejem. Nawet doborowa obsada nie pomogła .
- 1 0
-
2020-01-12 17:50
Litości
Irlandczyk ambitny , przecież to mix chłopców z ferajny i kasyna . Nic nowego , oklepany scenariusz w nowym wydaniu .
- 1 0
-
2020-01-10 22:07
Odpowiedź jest prosta. Tu w recenzjach filmowych recenzuje się tylko filmy wyświetlane w kinach (1)
a Irlandczyk jest filmem Netflixa, który obejrzysz tylko tam, a nie na dużym ekranie.
- 14 6
-
2020-01-10 22:20
irlandczyk
był w kinach... można było sobie pospać na seansie... z nudów
nawet uwielbienie do aktorów nie ratowało filmu :(- 23 5
-
2020-01-13 12:41
Intelektualna uczta z drugim dnem! (1)
Ale trzeba mieć przygotowanie profesjonalne aby to ogarnąć. Projekcie spektaklu powinny być poprzedzone wykładem krytyka filmowego dl mniej wyrobionej publiczności takiej jak autor tej recenzji.
- 0 1
-
2020-01-14 17:44
twoim zdaniem to jest "projekcja spektaklu"? :D
- 0 0
-
2020-01-10 22:19
Stawiam tezę, że po 2000 roku zrobiono ... (9)
w Polsce, żadnej, dobrej i popularnej komedii.
Zapraszam do dyskusji :)- 43 11
-
2020-01-14 13:19
Smoleńsk to co?
- 3 0
-
2020-01-12 00:31
Nie ma nad czym dyskutować
Beznadzieja , przewidywalność , nuda , ziewanie , irytacja. Doczekałam do końca filmu tylko po to by obejrzeć cały i wydaać opiniè widzac wszystko.
beznadzieja ! Co się dzieje , kto finsnsuje te filmy ?! Tyłek Adamczaka widziałam już wiele razy i
.... i nic :) Duuuuupa ! Szkoda. Dereszowską lubię , to chciałam ją zobaczyć w nowej roli. Szanuję Grabowskiego , jsko aktora , ake tu totalne nuuudy i powtarzalność . Ogólnie jakiś niesmaczny wizerunek W ogóle - brak słów. Moim zdsniem, zdaniem widza - film denny !- 2 0
-
2020-01-11 12:26
Wesele Smarzowskiego choć to raczej komediodramat.
- 3 3
-
2020-01-11 07:48
Kołysanka (1)
- 6 2
-
2020-01-11 09:49
Ostatnia komedia która mnie odrobinę rozśmieszyła
Chłopaki nie płaczą.
- 11 1
-
2020-01-11 07:42
Ooooooo , nie zgodzę się :) "Vinci" i długo, długo nic....
- 4 4
-
2020-01-11 06:36
komedie to mam
jak kononowicza patostrimy ogladam :D
- 6 3
-
2020-01-10 22:23
Zrobiono (1)
"Juliusz", dziękuję
- 0 21
-
2020-01-10 22:49
Doskonały dobór argumentów.
Pan jest polidiotą, Książę.
- 8 1
-
2020-01-13 15:28
pomyłka obsadowa
Adamczyk nie wygląda jak taksówkarz, tym bardziej obie "żony" Adamczyka nie wyglądają jak żony typowych taksówkarzy
- 2 1
-
2020-01-13 05:58
Film jest ok
Witam typowa komedia polska .Mnie sie podobalo.i polecam jak najbardziej ja obejrzec.pozdrawiam
- 2 1
-
2020-01-13 00:23
Plus dla jednego aktora
Jedyny dobry w tym filmie to Woronowicz.Reszta nic ciekawego.Żal straconego czasu.
- 2 2
-
2020-01-12 20:44
Komedia mega
Dawno się tak nie uśmiałem
- 4 2
-
2020-01-12 20:19
Na plus
Byliśmy dzisiaj z mężem i super się bawiliśmy. Woronowicz stworzony do tej roli. Komedia lekka i przyjemna, a dialogi całkiem zabawne. Film na poprawę humoru.
- 5 0
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.