Po pierwsze wirtuozeria - koniec Sopot Jazz Festival

Borys Kossakowski

6 października 2013 (artykuł sprzed 10 lat)

Opinie (27)

Ingrid Jensen w premierowym występie z Michał Tokaj Trio.

Sopot Jazz Festiwal jest raczej kameralną imprezą, ale ma wiernych fanów. Niemal wszystkie koncerty w Sali Kameralnej Opery Leśnej, Spatifie i Zatoce Sztuki zgromadziły komplet publiczności, a wszystkie występy można określić mianem wirtuozerskich. Organizatorzy odrobili zadanie domowe i poprawili komfort słuchania w Sali Kryształowej.

Na otwarcie w Operze Leśnej wystąpił Tigran - Shadow Theatre z Armenii.

fot. Dominik Staniszewski / trojmiasto.pl
Z Sali Kryształowej Zatoki Sztuki zniknęły zasłaniające scenę wieże głośników. Na szczęście.

fot. Anna Szczodrowska / trojmiasto.pl

Otwierający festiwal Ormianin Tigran Hamasyan zaprezentował swój kwintet Shadow Theatre. Pianista jest typowym reprezentantem jazzowego ADHD - gra na zmianę na fortepianie i elektrycznym pianie Rhodesa, używa efektów elektronicznych, a do tego śpiewa. Ma przy tym tak wiele do powiedzenia, że niewiele zostawia miejsca swoim kolegom ze sceny i śmiało można zaryzykować, że Tigran najlepiej zaprezentowałby się w małym składzie albo nawet solo. Shadow Theatre dali koncert pełen trudnych, popisowych partii, w którym słychać wyraźnie było wiele odniesień do tradycyjnej muzyki ormiańskiej. To spotkało się z gorącym przyjęciem publiczności.

Drugi dzień Sopot Jazz Festival okazał się daniem złożonym ze skrajnie różnych składników. Trębacz Franz Hautzinger zaproponował minimalistyczne pejzaże grane solo na trąbce z towarzyszeniem długich pogłosów. Nie miał Austriak łatwego zdania, rozgadaną spatifową publiczność niełatwo nakłonić do słuchania takich dźwięków. Żadnego wyboru nie pozostawił im za to Jean-Paul Bourelly ze swoim trio Citizen X, który zawładnął przestrzenią dźwiękową klubu. Widać, że zarówno lider, jak i towarzyszący mu Sadiq Bey to zaprawieni w bojach krzykacze, którzy brali udział w niejednej manifestacji. Ich muzyka była dość chaotyczna, ale tak pełna energii i pasji, że trudno znaleźć zespół, który z podobnym zaangażowaniem wykonywałby swoją muzykę.

Trzy premiery przygotował dyrektor artystyczny festiwalu Adam Pierończyk na trzeci dzień SJF. Pierwsza z nich to bardzo nietypowe brazylijsko-francusko-belgijskie trio Nelsona Verasa, w którym można było usłyszeć gitarę klasyczną, piano elektryczne Fendera (Jozef Domoulin) i perkusję (Stephane Galland). Zespół zaprezentował niezwykle gęsty i trudny program, w którym było sporo wycieczek do współczesnej muzyki poważnej (skomplikowane harmonie, liczne zmiany i zwroty akcji). Choć mam wrażenie, że był to koncert przegadany, to należy pochwalić Verasa za bardzo wyrazistą koncepcję i konsekwentną realizację, której wisienką na torcie była gra na perkusji Gallanda.

Następne dwa zespoły były to składy specjalnie przygotowane na SFJ. Trio Michała Tokaja spotkało się z trębaczką Ingrid Jensen, a swój specjalny projekt festiwalowy przygotował Piotr Wojtasik. Pierwszy z nich zaprezentował spokojne, liryczne kompozycje, w których znakomicie zaprezentowali się Polacy: lider na fortepianie, Łukasz Żyta na perkusji oraz Sławomir Kurkiewicz na kontrabasie. Kanadyjska trębaczka zdawała się mieć problemy z nawiązaniem relacji z niezwykle organicznym trio Tokaja. Grała momentami dość niepewnie, ale zdecydowanie mogło się podobać ciepłe, pozbawione maniery brzmienie jej trąbki oraz oszczędność. Jako ostatni zaprezentował się kwartet Wojtasik/Middleton/Kowalewski/Betch, którzy rozpoczęli koncert w sposób akademicki i dość przewidywalny, ale gdzieś w okolicach trzeciego utworu zawiadujący zespołem Piotr Wojtasik nagle się rozluźnił i dobrym humorem (i grą) zaczął zarażać zarówno resztę bandu, jak i widownię.

Jeden z najlepszych koncertów festiwalu dał według mnie Ralph Towner, który otworzył ostatni dzień imprezy. Artysta grający na gitarze klasycznej i akustycznej, dwunastostrunowej, zachwycił lekkością gry, niewymuszoną wirtuozerią, fantastycznym brzmieniem, wychodzącym daleko poza standard gitary jazzowej. Towner mieszał w grze elementy folku (i to niekoniecznie hiszpańskiego), bluesa, potrafił też sięgnąć po rozwiązania rodem z muzyki dawnej. Rzadko się zdarza, by solowy recital tak przykuł uwagę publiczności. Po Townerze zaprezentowali się Gary Thomas ze swoim Exile's Gate oraz zespół Pawła Tomaszewskiego z towarzyszeniem Jacques Schwarz-Barta (którego rodzina, jak się okazało, ma polskie korzenie). Kwartet Thomas zaproponował mocne, twarde, post-bopowe brzmienie, a muzycy zostawiali sobie dużo miejsca na popisy solowe. Saksofon Schwarz-Barta brzmiał zaś zupełnie inaczej niż Thomasa. Artysta z Gwadelupy gustował raczej w słodkich, romantycznych melodiach, podczas gdy Gary Thomas z furią atakował dość agresywnym soundem.

Organizatorzy odrobili zadanie domowe i poprawili komfort publiczności na koncertach w Sali Kryształowej Zatoki Sztuki. Zniknęły zasłaniające widok rok temu wieże głośników - okazało się, że można je podwiązać do kratownicy pod sufitem. Dzięki temu polepszyła się widoczność i, mam wrażenie, także dźwięk. Widzowie nie mogli też narzekać na duszności, które w zeszłym roku zdecydowanie utrudniały odbiór muzyki. W Sali Kryształowej nadal jest dość ciepło, ale w graniach strefy komfortu. Nadal nie jestem jednak przekonany do pomysłu, by organizować koncerty w namiocie dostawionym do budynku od strony plaży. O ile taki pomysł nieźle by się sprawdził latem, to październikowe temperatury i kiepska akustyka to silne argumenty przeciwko namiotowym występom.

Zdjęcia: Po pierwsze wirtuozeria - koniec Sopot Jazz Festival

04.10.2013 Zatoka Sztuki, trzeci dzień Sopot Jazz Festival

43 Zobacz zdjęcia

Borys Kossakowskib.kossakowski@trojmiasto.pl

Wydarzenia

Sopot Jazz Festival 2 - 5 października 2013

Zobacz także

Wirtuozi jazzu zagrają w Trójmieście. Startuje Sopot Jazz Festival

Wirtuozi jazzu zagrają nad morzem

1 października 2013 (12 opinii)

Opinie (27)

Sortowanie
- Od najnowszych
- Od najstarszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2013-10-06 14:45

Nienawidze jazzu. (1)

jestem prostakiem i wole pankroka.

wiesiek discharge
10 lat
- 6 3
Twoja opinia

Zmień treść

jestem prostakiem i wole pankroka.
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2013-10-06 19:54
  
  To jest wspolczesna muzyka jazzowa
  
  i moze trudna w odbiorze. Ale trzeba zaczac sluchc wczesnych nagran jazzu tzw nowoorleanskiego na starych jescze z poczatkow lat dziesiatych i dwudziestych. King Oliver, potem Louis Armstrong. W Europie slynny belgijski Cygan Django Reinhardt z okresu lat trzydziestych w paryskim Hot Club de France. Jak to zrozumiesz wtedy powoli wejdziesz w jazz obecny. To jest piekna rzecz. Na youtube jest tych nagran pelno.
  
  Nietutejszy
  10 lat
  - 0 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  i moze trudna w odbiorze. Ale trzeba zaczac sluchc wczesnych nagran jazzu tzw nowoorleanskiego na starych jescze z poczatkow lat dziesiatych i dwudziestych. King Oliver, potem Louis Armstrong. W Europie slynny belgijski Cygan Django Reinhardt z okresu lat trzydziestych w paryskim Hot Club de France. Jak to zrozumiesz wtedy powoli wejdziesz w jazz obecny. To jest piekna rzecz. Na youtube jest tych nagran pelno.
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2013-10-06 19:25

Ciekawe

Ja osobiscie jestem ciekawy co by bylo gdyby tam zagralo diskopoli albo bracia figo fagot, jake by wtedy byly komentarze

spejson
10 lat
- 2 2
Twoja opinia

Zmień treść

Ja osobiscie jestem ciekawy co by bylo gdyby tam zagralo diskopoli albo bracia figo fagot, jake by wtedy byly komentarze
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2013-10-06 18:43

Zatoka Kurzu

W sali kryształowej (sic!) nie da się oddychać. Na początku myślałam, że organizatorzy puścili dymek dla klimatu, fajnie w tym się światło rozchodzi. A potem zrozumiałam, że to nie dymek, tylko kurz zawieszony w powietrzu, paskudny kurz mielony klimatyzacją w to i nazad. Ohyda. Przy piano słychać buczenie klimatyzatorów, gorąco, suche powietrze. Cierpieli i artyści i publiczność. To miejsce, Sala Kurzowa, nie nadaje sie do takich imprez. Zainwestujcie najpierw w dobrą wentylację.. Zagrzybiona klima i zakurzony beton...fe.

vent
10 lat
- 5 2
Twoja opinia

Zmień treść

W sali kryształowej (sic!) nie da się oddychać. Na początku myślałam, że organizatorzy puścili dymek dla klimatu, fajnie w tym się światło rozchodzi. A potem zrozumiałam, że to nie dymek, tylko kurz zawieszony w powietrzu, paskudny kurz mielony klimatyzacją w to i nazad. Ohyda. Przy piano słychać buczenie klimatyzatorów, gorąco, suche powietrze. Cierpieli i artyści i publiczność. To miejsce, Sala Kurzowa, nie nadaje sie do takich imprez. Zainwestujcie najpierw w dobrą wentylację.. Zagrzybiona klima i zakurzony beton...fe.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2013-10-06 16:31

dno!!!

finał festivalu to miała być wisienka na torcie, jednak to była tragedia. Najpierw smuty na akustycznej, potem dobry saksofonista z bandą pajaców. Ten festiival się nie poddźwignie, bo jest robiony tanim koszatem i dodatkowo to kpina z polskich fanów jazzu. Panu Borysowi proponuję udział w jakimkolwiek festivalu poza granicami Polski. Muzycy z innej półki grają kawałki z innej półki. To co zobaczyłem wczoraj nie powinno nosić miana festivalu jazzu, a festivalu kpiny.

marko
10 lat
- 5 3
Twoja opinia

Zmień treść

finał festivalu to miała być wisienka na torcie, jednak to była tragedia. Najpierw smuty na akustycznej, potem dobry saksofonista z bandą pajaców. Ten festiival się nie poddźwignie, bo jest robiony tanim koszatem i dodatkowo to kpina z polskich fanów jazzu. Panu Borysowi proponuję udział w jakimkolwiek festivalu poza granicami Polski. Muzycy z innej półki grają kawałki z innej półki. To co zobaczyłem wczoraj nie powinno nosić miana festivalu jazzu, a festivalu kpiny.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2013-10-06 13:47

Było dobrze

Nie lubię Zatoki Sztuki latem ale od jesieni do wiosny to miejsce jest moim ulubionym ! Wczoraj spędziłem tam cały dzień i to był piękny dzień ! poznałem osobiście kilku artystów i wysłuchałem kilku cudownych koncertów ! Dziękuję za to :)

Wielbiciel Jazzu Rafał ( ten sam co powyżej )
10 lat
- 3 1
Twoja opinia

Zmień treść

Nie lubię Zatoki Sztuki latem ale od jesieni do wiosny to miejsce jest moim ulubionym ! Wczoraj spędziłem tam cały dzień i to był piękny dzień ! poznałem osobiście kilku artystów i wysłuchałem kilku cudownych koncertów ! Dziękuję za to :)
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2013-10-06 13:02

Jak zwykle...

Pan Borys Kossakowski jak zwykle napisał kiepski tekst. Czy naprawdę musimy czytać takie wypociny? Wierzę w to, że gdzieś są młodzi utalentowani, którzy szybko wygryzą tego Pana.

pablo
10 lat
- 9 5
Twoja opinia

Zmień treść

Pan Borys Kossakowski jak zwykle napisał kiepski tekst. Czy naprawdę musimy czytać takie wypociny? Wierzę w to, że gdzieś są młodzi utalentowani, którzy szybko wygryzą tego Pana.
Regulamin dodawania opinii