Debiut roku? Premiera pierwszej płyty The Shipyard

Borys Kossakowski

30 sierpnia 2012 (artykuł sprzed 11 lat)

Opinie (70)

Brzmienie Shipyard jest naturalną konsekwencją ścieżki artystycznej Piotra Pawłowskiego, który serfuje na zimnej fali od 1984 roku jako basista Made in Poland.

- Je to płëta roku? - pyta przekornie Nasiono Records wydawca debiutanckiej płyty trójmiejskiego zespołu The Shipyard. Odpowiedź brzmi, (prawie, bo to gra słów) tak jak nazwa albumu "We will sea", czyli: zobaczymy. A zobaczymy w piątek w klubie Buffet, gdzie muzycy zagrają koncert premierowy.

Debiut "We will sea" to 10 piosenek, w których muzycy wprost odwołują się do twórczości takich zespołów, jak Slowdive, Killing Joke (słychać) czy My Bloody Valentine (mniej).

Po przesłuchaniu albumu, na postawione przez Nasiono Records pytanie odpowiadam: raczej nie. Co oczywiście nie znaczy, że to płyta zła. Z The Shipyard jednak jest taki problem, że zanim człowiek się zabierze do słuchania, musi zmierzyć się z oczekiwaniami nakręconymi przez media. Trójmiejscy dziennikarze już po pierwszym koncercie wieszczyli narodziny supergwiazdy. O tym, że "We will sea" ma szanse stać się debiutem roku mówiono w Trójce. Z perspektywy muzyków to oczywiście miłe komplementy. U słuchaczy jednak nakręcają spiralę oczekiwań, a jak wiadomo, im więcej oczekiwań, tym większa szansa na zawód.

Ale do sedna. "We will sea" to dziesięć piosenek bogato zaaranżowanych na przesterowane gitary, zimne syntezatory i jakby żywcem wyciągnięty z lat osiemdziesiątych bas lidera zespołu, Piotra Pawłowskiego. W ogóle cały Shipyard brzmieniowo jest dość radykalnie zanurzony w rzeczywistości sprzed trzydziestu lat. Mamy mnóstwo charakterystycznych dla zimnej fali efektów typu flanger i pogłosów. Sami muzycy wprost odwołują się do twórczości takich zespołów, jak Slowdive, Killing Joke (słychać) czy My Bloody Valentine (mniej).

Czego spodziewasz się po debiutanckiej płycie The Shipyard?

dużo świetnej muzyki przeciętnego grania niczego dobrego nie interesuje mnie ta płyta

Brzmienie Shipyard jest zresztą naturalną konsekwencją ścieżki artystycznej Pawłowskiego, który serfuje na zimnej fali od 1984 roku jako basista Made in Poland. Można śmiało zaryzykować stwierdzenie, że to dinozaur polskiego cold-wave i to właśnie on jest odpowiedzialny za taki charakter The Shipyard. Jego partnerzy z zespołu - Michał Goran. Miegoń, Nela Gzowska, Rafał Jurewicz i Filip Gałązka - zresztą świetnie poczuli klimat i dopasowali się do Pawłowskiego z garścią nowszych inspiracji, np. Smashing Pumpkins czy Placebo.

Mamy więc motoryczne, prące do przodu bity, te szybsze - wręcz stworzone do jazdy po autostradzie, te wolniejsze - bardziej dostojne, industrialne, rytmy taneczne dźwigów stoczniowych. Perkusja jednak nie gra tu roli pierwszoplanowej, wzorem shoegazeowych kapel jest trzymana nieco w cieniu. Na pierwszy plan wysunięte są przetworzone gitary Miegonia i Gzowskiej, syntezatory i bas Pawłowskiego.

Klasyczne brzmienia zimnofalowe były sterylne i suche. The Shipyard postanowili swoje brzmienie zdecydowane wybrudzić, wygiąć, przemeblować. Jest tu sporo industrialnych, abstrakcyjnych wtrętów, jakby płyta faktycznie była nagrywana w stoczni. Przesterowane gitary rzężą i przekrzykują się z charczącymi syntezatorami. Trzeba przyznać, że to wszystko "siedzi", muzycy rozplanowali dźwięki w przestrzeni tak, że instrumenty uzupełniają się nawzajem i wzajemnie napędzają.

Płyta ma jednak jeden dość poważny mankament: kompozycje. Te piosenki, wbrew temu, co zapowiadał Pawłowski, nie mają przebojowego potencjału. Nie o to chodzi, że oczekiwałem hitów, większość melodii, które śpiewa Jurewicz jest po prostu mało interesująca. Jest na szczęście kilka wyjątków: nostalgiczne "Oyster Card", które przypomina mi moją własną londyńską przygodę, gdy pracowałem na czarno i codziennie jak mantry słuchałem kolejnych nazw stacji metra. Wyróżnia się też promowany już wcześniej jako singiel melodyjny "Downtown".

Kto uległ sugestiom i oczekuje od "We will sea" pakietu alternatywnych hitów, ten się zawiedzie. Wokalista Jurewicz na tej płycie brzmi płasko i monotonnie - zaskakująco, bo przecież na żywo potrafi eksplodować energią. Nie ma chwytliwych refrenów, które zostałyby w głowie po przesłuchaniu płyty. Jest za to cała paleta rozmaitych gitarowych sprzężeń i zgrzytów, mocne riffy i potężny motor, która pcha Shipyard z rzadko spotykaną mocą.

Premiera płyty "We will sea" odbędzie się w piątek, 31 sierpnia o godz. 20 w gdańskim klubie Buffet. Wstęp kosztuje 10 zł. Przed The Shipyard zagra młody rockowy zespół Pomelo Taxi.

Przeczytaj też: Wywiad z liderem The Shipyard, Piotrem Pawłowskim

Klip do utworu "The Shipyard" otwierającego debiutancki krążek "We will sea".

Zdjęcia: Debiut roku? Premiera pierwszej płyty The Shipyard

22 Zobacz zdjęcia

Borys Kossakowskib.kossakowski@trojmiasto.pl

Wydarzenia

The Shipyard - premiera płyty (24 opinie)

(24 opinie)

10 zł

muzyka alternatywna

Miejsca

Buffet Gdańsk, Doki 1

Opinie (70) 5 zablokowanych

Sortowanie
- Od najstarszych
- Od najnowszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2012-09-02 19:48

rozczarowanie roku (2)

Błagam, odpuście sobie ten PR. Pomysł na nazwę, okladke i tytul plyty - git, o to wlasnie chodzilo, zeby wypuscic ich na symbolach. Na koncercie okazalo sie, ze z trudem sie ich slucha, patrzec sie na nich nie da. Przerost formy nad trescia. Niesmak to malo powiedziane :(

gorycz
11 lat
- 6 5
Twoja opinia

Zmień treść

Błagam, odpuście sobie ten PR. Pomysł na nazwę, okladke i tytul plyty - git, o to wlasnie chodzilo, zeby wypuscic ich na symbolach. Na koncercie okazalo sie, ze z trudem sie ich slucha, patrzec sie na nich nie da. Przerost formy nad trescia. Niesmak to malo powiedziane :(
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2012-09-02 20:23
  
  plyta roku
  
  to idz sobie na jlo lub wojciecha gasowskiego, dla kazdego cos milego.
  ja tam slyszalem swieze brzmienie, energie, klimat, ktory nie czesto pojawia sie w tym miescie nad wisla. gitara robi dobrze, sekcja rytmiczna daje czadu, wokal powala, calosc jest swietna alternatywa do dzwiekow, ktore nas otaczaja
  
  znafca ze stoczni
  11 lat
  - 3 2
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  to idz sobie na jlo lub wojciecha gasowskiego, dla kazdego cos milego. ja tam slyszalem swieze brzmienie, energie, klimat, ktory nie czesto pojawia sie w tym miescie nad wisla. gitara robi dobrze, sekcja rytmiczna daje czadu, wokal powala, calosc jest swietna alternatywa do dzwiekow, ktore nas otaczaja
  Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2012-09-02 23:31
  
  zapytaj
  
  zapytaj jeszcze komu zależało, żeby wypuścić ich na symbolach? może warto powołać komisję śledczą? a może to Amber Gold stoi za promocją zespołu?:))))))
  
  11 lat
  - 1 2
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  zapytaj jeszcze komu zależało, żeby wypuścić ich na symbolach? może warto powołać komisję śledczą? a może to Amber Gold stoi za promocją zespołu?:))))))
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2012-09-02 22:24

W sumie to fajnie brzmi. Do tego klimatyczny klip. Ale czy płyta roku to się jeszcze okaże.

Sokrates
11 lat
- 3 2
Twoja opinia

Zmień treść

W sumie to fajnie brzmi. Do tego klimatyczny klip. Ale czy płyta roku to się jeszcze okaże.
Regulamin dodawania opinii