• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Wyszło jak zwykle. Recenzja filmu "Mayday"

Tomasz Zacharczuk
10 stycznia 2020 (artykuł sprzed 4 lat) 

Mayday - zwiastun:

Opowieść o zwariowanych perypetiach taksówkarza-bigamisty zamiast komedią pomyłek okazuje się być komediową pomyłką. Filmowi Sama Akiny wyraźnie brakuje lekkości i błyskotliwości literackiego oryginału, który od 30 lat służy za scenariusz bijącej rekordy popularności sztuki teatralnej. "Mayday" na wielkim ekranie śmieszy sporadycznie, a znacznie częściej frustruje i irytuje. Na tyle mocno, że chciałoby się pociągnąć za sznurek i opuścić kurtynę jeszcze przed końcowymi napisami.



To, co świetnie prezentuje się na teatralnych deskach, niekoniecznie musi sprawdzić się na wielkim ekranie. W ten oto dość zachowawczy sposób można skwitować wysiłki twórców filmowej wersji "Mayday". Sam Akina nie wykorzystał potencjału przebojowej sztuki Raya Cooneya, która od niemal 30 lat nie wypada z repertuaru polskich teatrów. I właśnie miłośnicy scenicznego oryginału mogą chyba czuć po seansie największy niedosyt, bo zarówno fabułę, jak i postaci oraz charakterystyczny humor obrócono w festiwal niewybrednego dowcipu, który wywołuje najczęściej zniesmaczenie wymieszane z zażenowaniem.

Dosadny filmowy żart, jaki zastosowano w "Mayday", rujnuje niemal całkowicie urok sytuacyjnego humoru, który w zestawieniu z błyskotliwymi dialogami i językowymi zabawami, zapełniał dotąd największe teatralne sale w Polsce. W filmie Sama Akiny nie ma bowiem miejsca na komediową dyskrecję, inteligentne niedopowiedzenia i grę pół-środkami tak, by to widz z narysowanego kontekstu sam mógł wyłowić najsmaczniejsze kąski. "Mayday" nie proponuje, a wręcz narzuca jednostajne i monotematyczne poczucie humoru, nie pozostawiając alternatywy dla tych, których nie śmieszą fizjologiczne docinki, żarty z genitaliów czy karykaturalne, slapstickowe gagi obnażające jedynie niezbyt wysokie IQ ekranowych postaci.

"Mayday" opowiada o taksówkarzu-bigamiście, któremu zaczyna palić się grunt pod nogami. Wraz z pomocą przyjaciela mężczyzna musi zrobić wszystko, by nie zdemaskować się przed dwiema, nieświadomymi niczego żonami. Po piętach Jankowi depczą jeszcze policjanci i gangsterzy. "Mayday" opowiada o taksówkarzu-bigamiście, któremu zaczyna palić się grunt pod nogami. Wraz z pomocą przyjaciela mężczyzna musi zrobić wszystko, by nie zdemaskować się przed dwiema, nieświadomymi niczego żonami. Po piętach Jankowi depczą jeszcze policjanci i gangsterzy.
Przykre to tym bardziej, że fabuła oferuje naprawdę szeroki zakres dowcipu w różnorakiej postaci. Janek (Piotr Adamczyk) służbową taksówką kursuje na stałej trasie - od przytulnego mieszkanka w stolicy do okazałego domu na podwarszawskiej prowincji. Jedno lokum zamieszkuje energiczna, nieco roztrzepana i niepoprawna romantyczka Basia (Anna Dereszowska), drugie - pragmatyczna, zaradna i przedsiębiorcza Maria (Weronika Książkiewicz). Obie są żonami taksówkarza i żadna o drugiej z pań nic oczywiście nie wie.

Wypadek samochodowy, któremu ulega Janek, burzy jego precyzyjnie rozpisany w notatniku plan na podwójne życie. Mężczyzna, w asyście przyjaciela Staszka (Adam Woronowicz) podejmuje karkołomne często wysiłki, by za wszelką ceną uniknąć zdemaskowania. Zadania nie ułatwiają ani wścibscy policjanci, ani ścigający Janka gangsterzy. Akcja dynamicznie pędzi do przodu, nie ma raczej miejsca na fabularne przestoje, a żywiołowego tempa filmowcy pilnują niemal do końcowego kadru. I to niestety jedna z niewielu rzeczy, którą twórcom "Mayday" udało się zrealizować bez zarzutu.

Zasadności zwariowanych zwrotów akcji i logiki działania bohaterów nie warto się doszukiwać, ale nie jest to raczej wadą filmu, a następstwem literackiego oryginału. Farsa jest bowiem odmianą komedii, której nieprawdopodobny ciąg wydarzeń jest cechą rozpoznawczą. Problemem w przypadku ekranowego "Mayday" jest natomiast sposób pokazania tego widzowi. Zazwyczaj za pomocą dość prymitywnego dowcipu, tendencyjnych gagów i "pustych przebiegów", jakimi są liczne sceny niewnoszące zupełnie nic do fabuły. "Festynowe" poczucie humoru można byłoby jeszcze przełknąć, gdyby nie nachalnie umoralniający finał zupełnie odstający od konwencji całego filmu, wywołujący raczej głuchy śmiech niż popychający do refleksji.

Twórcy "Mayday" obiecywali najśmieszniejszą i najbardziej niemoralną komedię roku. Niemoralne jest na pewno marnowanie tak świetnego potencjału, jakim jest sztuka Raya Cooneya. Filmowa adaptacja niestety nie odbiega od poziomu przeciętnych polskich komedii. Plus za to, że tym razem nie powiela grzechów komedii romantycznych. Twórcy "Mayday" obiecywali najśmieszniejszą i najbardziej niemoralną komedię roku. Niemoralne jest na pewno marnowanie tak świetnego potencjału, jakim jest sztuka Raya Cooneya. Filmowa adaptacja niestety nie odbiega od poziomu przeciętnych polskich komedii. Plus za to, że tym razem nie powiela grzechów komedii romantycznych.
Pewien dysonans widać także w rozpisaniu poszczególnych postaci. O ile Piotr Adamczyk i Adam Woronowicz w szalonym tempie gnają przed siebie, o tyle Weronika Książkiewicz i Anna Dereszowska zaciągają hamulec już po pierwszym kwadransie. Zabawna scena kolacji (w której nareszcie przebija się nieśmiało sytuacyjny żart i czuć aktorską improwizację) to już musztarda po obiedzie i nawet tym świetnym epizodem obie panie nie są w stanie zawalczyć w filmie o coś więcej niż kilka stereotypowych klisz i seksistowskich żartów. Kobiece role naszkicowano, ale zapomniano je pokolorować.

Komediowy ciężar spoczywa więc na barkach panów, którzy udowadniają, że w tak skonstruowanym duecie czują się znakomicie. Co nie zmienia faktu, że zarówno Adamczyka (jako zagonionego w ślepy zaułek bawidamka), jak i Woronowicza (fajtłapowatego nieco "skrzydłowego") już na ekranie w takim wydaniu oglądaliśmy nie raz. Widać jednak, że obaj aktorzy szybko złapali wspólny filmowy język i potrafili się wzajemnie uzupełniać. A przy tym troszkę się pobawić, czego nie można już powiedzieć o pozostałej części obsady. Nawet poczciwy gliniarz Andrzej Grabowski potrafi znudzić i zmęczyć widza. A przy okazji chyba i siebie.

Na filmową nudę na pewno z kolei narzekać nie będą ci, którzy gustują w niezobowiązującym, przyprószonym pikanterią kinie komediowym, którego orężem są gołe zadki, siarczysty język i bezpruderyjny humor. "Mayday" skonstruowany jest z tak wielu i często powielanych w kinie klisz, że na pewno znajdzie wielu odbiorców, którym liczne wady nie będą zbyt mocno przeszkadzać, a głośny śmiech (bo na pewno takowy zabrzmi na kinowej sali) zagłuszy fabularne zgrzyty. Należało się jednak spodziewać znacznie więcej po szumnych zapowiedziach twórców. W jednym na pewno udało się dotrzymać słowa - "Mayday" rzeczywiście nie jest komedią romantyczną.

Na ekranie najlepiej radzą sobie panowie - Adamczyk i Woronowicz - czego zasługą są nieźle rozpisane role i świetna "chemia" obu aktorów. Scenarzyści niestety zapomnieli o paniach, którym zostało już odgrzewanie na ekranie często w żenujący sposób podanych stereotypów. Na ekranie najlepiej radzą sobie panowie - Adamczyk i Woronowicz - czego zasługą są nieźle rozpisane role i świetna "chemia" obu aktorów. Scenarzyści niestety zapomnieli o paniach, którym zostało już odgrzewanie na ekranie często w żenujący sposób podanych stereotypów.
Nie jest też niestety dobry film, co nie oznacza, że niektórym nie zaoferuje dobrej zabawy. Z filmową jakością, a już na pewno ze scenicznym pierwowzorem, ma to jednak niewiele wspólnego. "Mayday" proponuje dokładnie taką rozrywkę, jakiej można spodziewać się po mniej więcej 90 proc. rodzimych komedii. Jest więc się z czego pośmiać, ale znacznie częściej ma się ochotę zapaść pod kinowy fotel i wysłać sygnał ratunkowy "mayday, mayday, mayday".

OCENA: 4/10

Film

5.5
21 ocen

Mayday (27 opinii)

(27 opinii)
komedia

Opinie (111) ponad 10 zablokowanych

  • podobał się

    tak, zdecydowanie brakowało tam wyraźnych ról kobiecych. Myślę, że można je było dopracować, bo gdzieś znikały w fabule filmu. Tak czy inaczej takie gagi właśnie śmieszą. Może nie są jakieś mega wyszukane, ale były zabawne. Nie czułam się zawiedziona, więc raczej na TAK.

    • 5 0

  • Ten film to jakiś koszmar, porównywać go że spektaklem teatralnym nie ma sensu. Humor tego rodzaju to żenada. Oczywiście

    • 4 3

  • mayday a mayday (7)

    Tego filmu na pewno nie powinni oglądać ci, którzy widzieli tą sztuke na deskach teatru. Niestety. Kawały o d..pie. k..rwach wywołują salwy śmiechu na sali kinowej, ale to wszystko, czyli niewiele

    • 45 4

    • (3)

      ale to są właśnie dowcipy na poziomie naszej "klasy średniej" czyli przeciętnego widza, którego stać na bilet do kina! W czym problem? W tym że "większość społeczeństwa to idioci" (J.K.Mikke, 1990-2020)??

      • 10 5

      • hm (2)

        A Ty kto ?Założę się że nawet filmu nie oglądałeś .Nie jesteś jak większość społeczeństwa?Tylko jesteś wielkim bucem z kredytami na koncie i się i uważasz się za arystokratę?Wiesz co Ci powiem nowobogacki d*pku,siedż dalej na swoim tronie i zajmij się swoim sejfem i**oto.

        • 2 15

        • Ehh Ci beneficjenci 500+

          • 1 1

        • no właśnie o to chodzi

          odezwał się odbiorcą tego kina

          • 5 1

    • Tak, spektakl to bylo cos. Widzialam Mayday i Mayday 2 z Arturem Barcisiem na scenie. :) Goraco polecam!

      • 1 0

    • Byłam w teatrze, było rewelacyjnie. i na to liczyłam też w filmie. Ale może faktycznie nie warto psuć sobie dobrego wrażenia po sztuce teatralnej...

      • 2 0

    • Pieprzysz

      Pieprzysz głupoty byłem w teatrze 4 razy na mayday i dwa na mayday 2 . A film jest równie dobry . Uważam że ciężko jest zrobić film który będzie kopia przedstawienia w teatrze, bo będzie poprostu nudny.

      • 3 4

  • Dawno tak się nie uśmiałam

    Bardzo przyjemna komedia.Gra aktorów rewewelacyjna .Dawno się tak nie uśmiałam.

    • 8 1

  • A mnie

    A mnie się film podobał. Była to komedia ,na której bylo się z czego pośmiać . Jeśli ten film był słaby /według niektórych widzów/to jakie było "futro z misia"?

    • 6 1

  • Polskie filmy (1)

    Tylko dla masochistów.

    • 1 1

    • Asia

      To obejrzyj Supernovą.

      • 0 0

  • Czy autor opinii obejrzał film?

    Wczoraj byłem w kinie i moje odczucie jest zupełnie inne. Moim skromnym zdaniem film super, sala kinowa pelna. Ludzie co chwila wybuchali śmiechem. Polecam ;)

    • 10 4

  • Beznadzieja !

    beznadziejny !!!
    Proszę o zwrot kasy

    • 2 6

  • komedia nie romantyczna

    myślę, ze niektóre opinie piszą ci, którzy filmu nie widzieli. Po pierwsze nie jest to komedia romantyczna, po drugie dobre tempo, wspaniale śmieszne dialogi i rewelacyjny duet Adamczyk i Woronowicz. To jest ich film. Ale i Bartosz Porczyk w roli Iwa jest doskonały, jak i Andrzej Grabowski jako policjant. Warto pójść.

    • 9 4

  • Panie Adamczyk, wez pan ze soba Karolaka

    I wezcie juz spie...

    • 7 2

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

Daria ze Śląska "Pierwsza trasa c.d." (1 opinia)

(1 opinia)
89 - 129 zł
Kup bilet
pop

The Robert Cray Band: Groovin' 50 years!

159 - 249 zł
blues / soul, rock / punk

Paweł Stasiak z zespołem PapaD (1 opinia)

(1 opinia)
120 zł
Kup bilet
pop

Najczęściej czytane

Sprawdź się

Sprawdź się

Wegańska knajpa, w której znajdziemy rośliny, zieloną ścianę z mchu i huśtawki to: