- 1 Juwenalia: Bajm, LemON i strefy z nagrodami (55 opinii)
- 2 Momoa spotkał się z Michalczewskim (60 opinii)
- 3 Trzydniowa kulinarna Feta na stoczni (55 opinii)
- 4 Chowają pieniądze w miejscach publicznych (52 opinie)
- 5 Jason Momoa w gdańskiej restauracji (137 opinii)
- 6 Juwenalia Gdańskie: koncerty i atrakcje (12 opinii)
Nie tylko skrzynki na listy i budki telefoniczne. Co jeszcze zniknęło z ulic Trójmiasta?
Kiedyś były nieodłącznym elementem naszej codzienności. Z czasem niemal całkowicie zniknęły z trójmiejskich ulic, a ważne funkcje, jakie pełniły, przejęła współczesna technologia. Skrzynki na listy, budki telefoniczne, kioski RUCH-u, a nawet trzepaki czy osiedlowe place zabaw przechodzą do lamusa, a ci, którzy zawdzięczają im bogate pakiety wspomnień, mogą do nich co najwyżej wracać z sentymentem.
- Pamiętam, jak zaczęłam czytać z córką "Plastusiowy pamiętnik" - wspomina Marta. - Sięgnęłam po tę książeczkę z ogromnym sentymentem, bo w dzieciństwie ją uwielbiałam. Zaczynamy czytać i pojawiają się schody, bo musimy przebrnąć przez kleksy, stalówki i kałamarz. A później było jeszcze ciekawiej, bo dzieciaki miały się nauczyć wybranego wiersza Tuwima. Moja córka wybrała sobie "O Grzesiu kłamczuchu i jego cioci". Kiedy zaczęła recytować "Wrzuciłeś, Grzesiu, list do skrzynki, jak prosiłam? - List, proszę cioci? List? Wrzuciłem, ciociu miła!", wiedziałam, że teraz dopiero zacznie się jazda. Bo jak wytłumaczyć siedmioletniemu dziecku, czemu wrzucenie listu do skrzynki było takie ważne i że na ulicach można było je spotkać na każdym kroku? No cóż, nie było lekko, ale odpaliłam jedną komedię Barei i Chmielewskiego, i jakoś dałam radę.
Komunikacja długodystansowa, czyli listy, kartki i skrzynki pocztowe na każdej ulicy
Jeszcze kilkanaście lat temu, choć telefony komórkowe były już w użyciu, tradycyjna poczta była najpopularniejszym nośnikiem świątecznych życzeń. Dosłownie.
- Mamy dużą rodzinę, więc u nas wysyłało się takich kartek mnóstwo - wspomina Marian. - Najpierw mama z tatą pieczołowicie i z ogromną starannością je wypisywali, potem ja, jako najmłodszy, lizałem i przyklejałem znaczki, a następnie zanosiłem kartki do skrzynki pocztowej. W tym samym czasie kartki z życzeniami spływały do nas. Mama dokładnie sprawdzała, kto przysłał życzenia, a kto nie. Od tego zależała serdeczność dalszych relacji rodzinno-towarzyskich.
Kartki wysyłało się z okazji imienin czy urodzin, z wakacji.
- A najpopularniejszy tekst z kartek z kolonii to "kochane pieniążki przyślijcie rodzice" - śmieje się Adam.
Było to rozwiązanie wygodne, bo znaczki z reguły każdy przezornie trzymał w domu, a skrzynki pocztowe były rozmieszczone czasem co kilkadziesiąt metrów na terenie całego miasta. Dziś skrzynki znajdziemy niemal wyłącznie przy placówkach pocztowych.
Ta wypożyczalnia filmów wciąż działa. Jedyne takie miejsce w Trójmieście
Budki telefoniczne i SMS-y XX wieku
Pierwsze automaty pojawiły się na ulicach Trójmiasta już w latach 60. Początkowo można było wykonywać z nich jedynie połączenia lokalne, ale już na początku lat 70. - międzymiastowe, a kilka lat później również międzynarodowe.
- Mówimy o czasach, kiedy wielu ludzi nie miało telefonów w domach. Nie tylko stacjonarnych, ale w ogóle żadnych - opowiada Tadeusz. - Z budek telefonicznych można było początkowo wykonywać jedynie połączenia lokalne. Te na dalsze dystanse, należało zamówić. Pamiętam, jak mój tata szedł na pocztę i zamawiał na następny dzień na konkretną godzinę połączenie z ciocią z Wałbrzycha. Gdy przychodził ustalony termin, pani z poczty wołała go do konkretnej kabiny. Tam tata odpalał papierosa, potem drugiego, trzeciego i konwersował z ciotką. Z reguły nie dłużej niż zajmuje wypalenie tych trzech papierosów, bo takie rozmowy słono kosztowały.
Nie zawsze zrealizowanie wszystkich połączeń było możliwe w trybie natychmiastowym. Jeśli zachodziła potrzeba pilnego kontaktu, wysyłało się telegram.
- Telegram nie kojarzył się z niczym dobrym, bo z reguły te pilne newsy dotyczyły pogrzebów. Dlatego listonosz, który przynosił telegram, z reguły był witany przez moją mamę tekstem "a któż to dzisiaj umarł?" - wspomina Tadeusz.
Do początku lat 90. funkcjonowały wyłącznie telefony na monety, natomiast w 1991 r. pojawiły się aparaty na karty, początkowo magnetyczne, później elektroniczne.
Trzepanie dywanów i mroczne wcielenie trzepaczek
Kiedyś można je było spotkać na każdym osiedlu, czasem nawet przy każdym bloku, a nawet na terenie zabudowy jednorodzinnej. Trzepaki służyły jednak nie tylko do pozbywania się kurzu z dywanów, ale stawały się centrum życia towarzyskiego.
- Jako małe dzieci wykonywaliśmy na nich akrobacje, służyły nam za siatkę podczas rozgrywek siatkówki, pod nimi paliliśmy pierwsze papierosy. Sentyment mam do nich ogromny - wspomina Martyna.- Zastanawiam się jednak czasem, dlaczego kiedyś trzepanie dywanów było czynnością tak ważną i uprawianą przez wszystkich, a dziś nie robi tego nikt. Chodzi o to, że mamy teraz lepsze odkurzacze, które wciągną ten brud, którego te dawne nie były w stanie? Pamiętam też, że zimą wynosiliśmy dywany na śnieg, odwracaliśmy spodem do góry i z całych sił uderzaliśmy trzepaczkami. Dziś nikt już tak nie robi.
Urok małych sklepów i dużych pawilonów
Obuwniczy, papierniczy, drogeria, odzieżowy - kiedyś sklepy były małe i tematyczne. Na większych osiedlach stawiano pawilony, w których te małe sklepy funkcjonowały obok siebie.
- W takim pawilonie musiał być sam - samoobsługowy sklep o asortymencie najczęściej spożywczym - wspomina Marianna. - No i magiel! Do tej pory pamiętam ten specyficzny zapach maglowanej pościeli i to, że zawsze, kiedy ją odbieraliśmy, była złożona w idealną kostkę.
Magiel albo maglownica to maszyna służąca do maglowania, czyli prasowania przy użyciu systemu walców. Maglowaniu poddawane są po praniu najczęściej większe sztuki bielizny - pościel, obrusy, ręczniki, zasłony, których prasowanie żelazkiem byłoby uciążliwe i nieefektywne. Teraz z tego rozwiązania można skorzystać np. w większości pralni, choć zainteresowanie jest zdecydowanie mniejsze niż kiedyś, bo żelazka nowej generacji radzą sobie nawet z najbardziej uporczywymi zagnieceniami.
Nie tylko Pewex. Enklawy luksusu w czasach PRL-u w Trójmieście
Kioski RUCH-u
To w nich kupowało się gazety, słodycze, baterie, papierosy, pocztówki, długopisy, drobne zabawki czy karty telefoniczne. Fantazja niektórych kioskarzy nie znała jednak granic, a różnorodność oferowanego przez nich asortymentu była często ograniczona jedynie powierzchnią kiosku.
Pamiętajmy, że mówimy o czasach, kiedy sklepy nie były otwarte całodobowo i w weekendy, a co dwa kroki nie mijaliśmy punktów jednej czy drugiej popularnej, franczyzowej sieci. Tymczasem kioski otwierano bladym świtem i obsługiwały klientów do wieczora. Musiały mieć zatem w asortymencie wszystko to, co człowiekowi w danej chwili może być potrzebne. Od biletów, papierosów, znaczków pocztowych, po perfumy, krem do twarzy czy maść na kurzajki, a nawet farbę do włosów.
"Dla wielu osób jestem jak przyjaciel". Jak wygląda praca kioskarza?
A co wy wspominacie z największym sentymentem? A może cieszycie się, że coś na zawsze zniknęło z naszego lokalnego krajobrazu? Zapraszamy do was do podzielenia się przemyśleniami w komentarzach.
Opinie (166) ponad 10 zablokowanych
-
2022-12-13 17:43
(2)
Te wspomnienia, to przede wszystkim tesknota, za mlodoscia, za zdrowiem i nadzieja na dorosle, lepsze zycie. Kolejki byly zmora, przeklenstwem cidziennej egzystencji, ale dzisiaj po latach, nawet ich tak zle nie wspominam. Tyle dowcipow, wyglupow, historii z zycia nigdy wiecej nie slyszalam. No i magiel, taki na korbe, to tez kultowe miejsce.
- 21 2
-
2022-12-13 18:22
To była nasza mlodość. (1)
"Nikt nam nie odbierze naszej młodości"
- 3 1
-
2022-12-13 19:27
Nostalgia....
- 2 0
-
2022-12-13 17:54
Populistom najbardziej brakuje PRLu (2)
Ale populistyczna partia Polski robi wszystko, zeby PRL powrócił. Żeby było jak było!!!! Jak obiecał gnom naczelny: Polska w runie !!!!
- 16 15
-
2022-12-13 18:15
Michnik w rocznicę stanu wojennego wciąż stoi przy Jaruzelskim. Po 4 dekadach trwa ta sama walka o Polskę, prawdę i wolność (1)
Michnik w rocznicę stanu wojennego wciąż stoi przy Jaruzelskim. Po 4 dekadach trwa ta sama walka o Polskę, prawdę i wolność
- 4 7
-
2022-12-14 00:11
A mały już się wyspał?
- 3 2
-
2022-12-13 18:15
Lody MEWA! (2)
- 17 1
-
2022-12-13 20:17
Podobno spadkobiercy
nie mogli się dogadać Ach, ten niezapomniany smak i wygląd nadgryzionego od góry lodzika
- 3 0
-
2022-12-13 21:07
Guliwery guiwery
Z orzeszkami
- 0 0
-
2022-12-13 18:19
Woli do życia.
- 8 0
-
2022-12-13 18:50
Mi brakuje (1)
Straganów,na których kupowałem krzywe marchewki,brzydkie warzywa ,i ogórki kiszone z drewnianej beczki.
- 24 1
-
2022-12-13 21:08
Lub z akwarium
- 2 0
-
2022-12-13 19:13
W Sosnowcu Trójmiasta to już wszystko powoli znika
- 1 3
-
2022-12-13 19:30
Ale w PRL
nie było aż takich absurdów i głupot jak teraz.
- 11 3
-
2022-12-13 19:36
Za PRL-u
dziewczęta po Długiej nie szastały nagimi du*ami. Dziewczęta chodziły w tzw. miniówkach, potem była moda na spódnice w tzw. łączkę, czyli w kwiatki, jeszcze potem były bananówki itd. A teraz wszystko na czarno, czyli żałobnie i trumiennie.
- 14 2
-
2022-12-13 19:38
Magiel - kultowe miejsce? (1)
Buchachachacha!
- 1 11
-
2022-12-13 23:11
tak
Magiel był bardzo pomocny,nie tylko w prasowaniu,n.p.Pościeli,ale w dezynfekcji poprzez temperaturę.
Magiel był na tyle gorącym walcem że niszczył bakterie,które nie były w stanie zniszczyć pralki,oraz chemia PRLu.- 1 1
-
2022-12-13 19:38
Tęsknie
Za kupowaniem saletry w Chemicznym i robieniem bączków z kapsli po wódce ..sporo ich leżało .
- 9 0
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.