Album "Komeda" Leszka Możdżera na przełomie czerwca i lipca wskoczył na pierwsze miejsce list sprzedaży w Polsce. Jak to możliwe? Przecież tam na szczycie są Myslovitz, Lady Pank, Zakopower. Jak z nimi może rywalizować solowa płyta fortepianowa? Ano może, bo to płyta wybitna.
2011-07-19 00:42
No to teraz sypną się płyty a la Możdżer. Tak, jak 10 łatwych utworów na fortepian - moja ukochana płyta - ratuje mnie, kiedy mi życie dokopie. Za każdym razem odnajduję nowy przekaz i pocieszenie.
Nagrywajcie Panowie Muzycy Komedę, nagrywajcie. Możecie pójść na łatwiznę Możdżer utorował łatwą ścieżkę?.
Panie Borysie - pięknie Pan napisał.
Bardzo dziękuję.
Marianna M.
2011-07-20 13:36
pplyty tribute komeda powstawaly pare lat temu i jeszcze w latach 90-tych
2011-07-19 09:16
jak na razie żaden z naszych łącznie z samym Możdżerem nie skończył Berkeley School of Music, a to wyjaśnia dużo. Vai może i czasami smęci jak ma kaca, ale nasi szarpidruci mogą co najwyżej mu podawać drinki.
2011-07-19 17:07
Płyta jest niezła i warto po nią sięgnać ale recenzenta zachwyty pod niebiosa uważam za mocno przesadzone.
Uważam, że należy wypunktować pewne mankamenty, które ta płyta posiada aby zachować choć trochę obiektywizmu.
Nie zgadzam sie, że płyta brzmi jakby była grana w domu.
Z powodu aspektów technicznych (mix&master), które recenzent pomija, pianista brzmi jakby był gdzieś daleko,
na końcu długiego i szerokiego korytarza. Albo na środku Baltic Areny, a my słuchalibyśmy z dalekiej trybuny.
W ten sposób można miksować koncert albo jakąś elektronikę a nie Piano solo.
Porównajcie sobie np. z brzmieniem płyty: "Keith Jarret - Melody at Night With You" - nie brzmi idealnie
ale przynajmniej słychać, że muzyk gra dla siebie w ciepłym domowym zaciszu (mimo iż tak naprawde gra w studio).
Sam instrument brzmi sterylnie, cienko i sztucznie - okropnie po prostu.
Pierwszy utwór - "Svantetic" brzmi jakby był grany na dziecięcych cymbałkach.
Co gorsze, gdy "rozkreca się" i muzyk zaczyna grać więcej, szybciej, głośniej, zmuszony jestem
przeskoczyć go ze wzgledu na koszmarne brzmienie powodujące ból zębów i uszu.
Pianista, gdy gra spokojnie, to jest "ładnie, romantycznie i ciekawie" natomiast każde rozwinięcie i próba improwizacji kończy się
schematem: "wiecej, szybciej, głośniej" i spływem palców po klawiaturze z góry na dół albo z dołu na górę.
I tak niemal w kazdym utworze. W dodatku miałem wrażenie, ze muzyk dąży do wygodnego dla siebie tempa aby móc "polatać"
sobie po klawiszach. Przez to każdy utwór wydał mi się podobny do poprzedniego a po zakończeniu płyty całość zlała się
w jeden monolit. Szybkie granie może się podobać ale taki zabieg oddala nas od muzyki Komedy zamiast ją przybliżać.
Krzysztof nigdy nie zagrałby w taki sposób, wybaczcie ale dla mnie to zbyt duży kontrast.
Jestem ciekaw co by się stało gdyby zabrać muzykowi nuty sprzed nosa i zmusić go tym samym do grania z
pamięci i nieustannej improwizacji. Obawiam się, że skończyłoby się na pogoni za jak najszybszym uderzeniem
jak największej ilości klawiszy.
Niestety będę złośliwy i powiem, że ostatni utwór na płycie mówi o niej wszystko.
Pianista rozpoczyna jedną z najciekawszych kompozycji Krzysztofa - "Moją Balladę", spokojnie z nut, po czym przychodzi czas na improwizację.
Zaczyna latać po klawiszach, przyspieszać szukając swojego tempa i stylu gry i nagle w połowie utworu przerywa
i mówi "to nie takie łatwe" i przerzuca kartkę...
Leszek Możdżer być może jest wybitnym pianistą (klasycznym?) ale raczej nie jest jazzmanem.
Brak tej płycie choćby odrobiny swingu, co było głównym atutem Komedy.
Nie widzę sensu interpretacji Krzysztofa Komedy bez tego elementu, który jest przecież esencją jego stylu.
Po przesłuchaniu tej pozycji sięgnijcie do źródła, np:
The Complete Recordings of Krzysztof Komeda - Live in Copenhagen i przekonajcie się o czym mówię...
2011-11-08 01:14
Ostatni utwór jest wstrząsający. Możdżer kocha Komedę. Grając "rozmawia" z nim - biegnie potem śpiewa...i oto życie nagle się skończyło - "to nie takie łatwe" -przerzuca kartkę ale życie toczy się dalej......licznik lat wybija kolejne minuty ale już bez Komedy.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Damsko-męski duet, Ewa Piątkowska i Dominik Wasilewski, właściciele marki EVC DSGN, tworzą modę:
Filmy