Farben Lehre nie ma w oficjalnych mediach, ale zespół ma mnóstwo fanów w Polsce.
- Nie chcieliśmy cukrować. Sam Wojtek obnażał swoje "niedoskonałości". Jest taki fragment, jak podczas trasy w Darmstadt w roku 1990 zespół zachowywał się koszmarnie, żenująco. Świadomie to zostawił w książce, bo postawiliśmy na prawdziwość przekazu - mówi dziennikarz muzyczny Radia Gdańsk Kamil Wicik, autor książki "Farben Lehre - Bez pokory".
Borys Kossakowski: We wstępie do książki opisujesz, jak lider Farben Lehre, Wojciech Wojda, zaproponował ci napisanie książki o zespole. To była wprawdzie luźna propozycja, ale po miesiącu podjąłeś pracę. Dlaczego?
Kamil Wicik: Nie słucham muzyki Farben Lehre na co dzień, ale darzę zespół sympatią. Wtedy, osiem lat temu, po rozmowie z Wojtkiem, poczułem, że to moja duża szansa na zrealizowanie czegoś wyjątkowego! Jako młody dziennikarz, student historii, pracownik radia studenckiego nagle mogłem zrobić coś więcej. Zafascynowała mnie historia Farbenów, poczułem, że ta praca może być dla mnie przepustką do nowego, nieznanego wcześniej, świata. Zresztą ta książka to nie tylko opowieść o zespole, ale w dużej mierze kawał historii polskiego rocka.
Pisałeś ją siedem lat. Wyszło opasłe tomisko i to pisane malutką czcionką. Nieźle, jak na debiutanta.
Porwałem się na coś kosmicznego. Materiał w oryginale miał milion znaków! To trzy razy więcej niż w publikacji. Mało tego - jako dziennikarz radiowy musiałem zapomnieć wszystko, co wiedziałem o pracy ze słowem mówionym i przestawić się na pisanie. Wpadłem w masę pułapek. Uratował mnie Leszek Gnoiński, wspaniały dziennikarz, mój mistrz, który bardzo pomógł w redakcji całości. Pracowaliśmy wspólnie około półtora roku. Wkład Leszka był na tyle duży, że zdecydowaliśmy się wymienić jego nazwisko w gronie współautorów.
Dużo wyciął?
Wysyłałem mu na przykład fragment na trzydzieści tysięcy znaków, a on kazał mi skracać do dziesięciu (śmiech). Bywało, że udało mi się skrócić... do piętnastu tysięcy. "Leszku nie da się bardziej skrócić" - mówiłem mu, a on brał tekst i kroił. "Widzisz? Da się!". Był wymagającym nauczycielem. Był to dla mnie trudny czas, ale wiele się nauczyłem. Za tę naukę jestem mu dozgonnie wdzięczny.
Coś cię zaskoczyło w pracy nad książką?
Wiedziałem, że to będzie ciekawa historia, ale nie wiedziałem, że aż tak! Zespół przeżył mnóstwo upadków, ale i wiele wzlotów. Obecnie grają po sto koncertów rocznie, żyją z muzyki, choć w mediach ich praktycznie nie ma.
Jak ci się pracowało nad książką? Przeprowadziłeś, bagatela, ponad dwieście wywiadów!
Lekko nie było. Miałem mnóstwo pracy w radiu, studiowałem, byłem bardzo przemęczony. Jeździłem do Wojtka do Płocka. Wojtek jest stanowczy i dość impulsywny. Trochę mnie to przerażało, ale trochę też mi imponowało. Bardzo się zresztą angażował w pracę nad książką. Pytał o postępy, podpowiadał rozmówców, mobilizował do działania, ale też momentami bardzo stresował.
Rozmawiałeś o Farben Lehre z wieloma gwiazdami. Trudno było do nich dotrzeć?
Różnie to bywało. Na przykład Kuba Wojewódzki okazał się niezwykle sympatycznym facetem. Wprawdzie nie odebrał telefonu o umówionej porze, za co potem bardzo mnie przepraszał, był uprzejmy. Lwia część rozmów była bardzo udana. Za to wyjątkowo trudno mi było dotrzeć do Piotra Klatta, lidera Róż Europy. Obiecał mi wywiad przez telefon, ale później nie odbierał, przekładał terminy. W końcu zdarzyło się tak, że trafiłem na jego koncert w... Stanach Zjednoczonych. Pamiętał mnie, ale nawet wtedy nie udało się porozmawiać. W końcu zadzwonił do niego Leszek Gnoiński, który jest jego znajomym i tak udało się zdobyć jego wypowiedź.
Książka nie jest laurką dla Farben Lehre. Cytujecie Maleńczuka, który napisał, że ten zespół to ZBoWiD, kliku znajomków. Marcina Jacobsona - że to zespół słaby, który niczym się nie zapisał w historii muzyki.
W pewnym momencie szukaliśmy negatywnych opinii, bo nie chcieliśmy cukrować. Większość ludzi wypowiadała się o Wojtku dobrze. Ale nie każdy potrafił szczerze powiedzie coś krytycznego. Wiadomo, ludzie nie chcą się narażać, kalkulują. Branża jest niewielka, a Wojtek jest znany w środowisku. Ale sam Wojda nie obraża się za takie rzeczy. Sam obnażał swoje "niedoskonałości". Jest taki fragment, jak podczas trasy w Darmstadt w roku 1990 zespół zachowywał się koszmarnie, żenująco. Wojtek świadomie to zostawił w książce, bo postawiliśmy na prawdziwość przekazu.
A propos prawdy w przekazie. Etos Jarocina i punk rocka jest dla ciebie ważny? Przecież ty, podobnie jak i ja, nie miałeś okazji być na jarocińskich koncertach w latach 80.
Bardzo ważny. Trochę go nawet idealizuję (śmiech). Wyspa wolności, niezwykła atmosfera. To dla mnie legenda, symbol pokolenia artystów, których lubię, cenię i prezentuję często w radiu. Lata 80. były najbardziej płodnym okresem w polskiej muzyce. Dla niektórych artystów czy słuchaczy etos Jarocina, jako tej wyspy wolności, był ważniejszy od etosu Solidarności! Jeśli o mnie chodzi, to mam na koncie kilka audycji dokumentalnych o historii festiwalu. Zastępca burmistrza Jarocina Robert Kaźmierczak powiedział mi kiedyś, że z tym dorobkiem, mimo młodego wieku, jestem dzieckiem Jarocina (śmiech).
Wiele piosenek z tamtych lat przepadło, bo nie doczekało się profesjonalnych nagrań. Ty w Radiu Gdańsk dbasz o to, by po trójmiejskich zespołach pozostał ślad w archiwach radiowych. Od kilku lat regularnie nagrywacie występy w studiu przy al. Grunwaldzkiej.
Wierzę w misję radia publicznego. Może czasem zbyt naiwnie. Archiwizujemy twórczość ludzi, bo wierzymy, że warto. Trójmiasto ma niezwykle bogate korzenie muzyczne, żyje tu mnóstwo ludzi, którzy zaangażowani byli w narodziny jazzu, potem bigbitu, yassu. Tu w 1970 roku - z inicjatywy Franciszka Walickiego w Grand Hotelu powstała prawdopodobnie pierwsza polska dyskoteka - Musicorama. Jednym z jej pierwszych dj-ów był Piotr Kaczkowski, słynny dziennikarz radiowej Trójki. Wieczni nie jesteśmy, a radio publiczne ma takie zadanie, żeby zachować pamięć o twórcach. Dlatego naprawdę cieszę się, że mogę pracować w Radiu Gdańsk, w którego studiu nagrywamy cały czas lokalnych artystów. Potem te nagrania prezentuję na antenie. Ponadto w ramach cyklu Metropolia Jest Okey w Radiu Gdańsk, wspólnie z Nadbałtyckim Centrum Kultury, zorganizowaliśmy już 37 koncertów z udziałem naszych słuchaczy!
bardziej wolałbym poczytać o przeszłości WC czy Abaddonie. książka o KSU jest ciekawa polecam
w
8 lat
115
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-06-15 06:29
KSU,tak ,to jest coś.
lol
8 lat
60
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-06-15 00:16
Lewizna słabizna te farben
8 lat
64
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-06-14 14:08
(1)
Chyba przestanę słuchać radia Gdańsk, jak nie Wicik, to tuba PO. Towarzystwo wzajemnej adoracji.
lol
8 lat
1519
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-06-14 22:31
to nie słuchaj i spadaj
xyz
8 lat
77
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-06-14 19:15
A dla wielu Jarocin był tak nieważny jak Solidarność...
Le Ming
8 lat
97
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-06-14 13:12
Jarocin, Jarocin, coś mi to mówi. (1)
To tam zjeżdżali się brudasy i ćpuny z całego kraju?
autor
8 lat
754
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-06-14 18:40
Nie myl Jarocina z Częstochową
religia
opium dla mas
8 lat
196
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-06-14 15:47
Tytuł i tekst dziecka neostrady.
"Dla niektórych etos Jarocina, jako tej wyspy wolności, był ważniejszy od etosu Solidarności!" A co to za odkrycie, że są idioci w Polsce. Ale kto tym się emocjonuje sam jest taki. Jak można porównywać ryk lwa z bzyczeniem komara bo dla niektórych komar jest ważniejszy?
zaf
8 lat
156
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-06-14 11:51
Klika
Tak panowie promujcie się nawzajem, może wam pensje podniosą?
piter
8 lat
2010
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-06-14 10:13
Dla wielu schabowy był ważniejszy od solidarności. (1)
Pędzę pisać książkę.
Jaś
8 lat
3711
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-06-14 11:13
Wicik promował Borysa i zespół w swojej audycji,
Borys promuje Wicika w swoim artykule i tak się to kręci. :)
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy