Michał Pawlik, wypalony pracą w korporacji trzydziestoparolatek, rzucił swoje dotychczasowe życie i wyruszył w rowerową podróż po Azji Południowo-Wschodniej. Efektem tej życiowej rewolucji jest książka "Endorfinowy granat", w której wspomnienia z podróży łączą się z przemyśleniami na temat poszukiwania własnej drogi.
Wszyscy dostaliśmy po jednym życiu i nie wiadomo jak dużo czasu, aby je wykorzystać, a ziarenka piasku w wielkiej klepsydrze opadają każdego dnia.Mogą być bolesne, zarówno dla moich czytelników, jak i dla mnie, zwłaszcza że wciąż spłacam swoje kredyty (śmiech). Bycie miłym, taktownym i kurczowe trzymanie się komfortu nie zawsze jest najlepszym wyjściem. Ból ma moc i czasami jest świetnym narzędziem. Aby trafić do człowieka, trzeba nim wstrząsnąć, sprawić, żeby stanął obok swoich schematów myślowych i dostrzegł swoje prawdziwe położenie, niekiedy to wymaga mocnych słów.
Być może znajdą się ludzie, którzy zrobią coś szalonego, a później stwierdzą, że to jednak nie ich historia, ale właśnie ten proces próbowania nowych rzeczy ma ogromną wartość.Który moment podróży był dla ciebie największą lekcją? Czego się nauczyłeś?
2018-03-07 09:51
Dlaczego wszyscy których zwolniono w korporacjach wstydzą się powiedzieć że to ich zwolniono ? Nie ma w tym przecież nic wstydliwego, znamy przecież warunki w jakich pracuje się dla tabelek, statystyk i raportów. To rzeczywiście wypala.
2018-03-07 09:58
Fajny ten Pan Michał :))
2018-03-07 11:17
2018-03-07 12:15
2018-03-07 17:46
Mi też
2018-03-07 10:04
Ucieczka przed korpo, czy przed życiem/rodziną po prostu?
2018-03-07 10:31
2018-03-07 10:53
2018-03-07 10:56
Według mnie jedno nie wyklucza drugiego. Za to w treści wywiadu sprzeczności nie brakuje.
2018-03-07 10:09
Ja podziwiam za odwagę i ciekawe spojrzenie na życie. Śmiać mi się chce czytając komentarze smutnych etatowców którzy tak chętnie hejtują. Pewnie książka „jestem frajerem, bo siedzę na d*pie w pracy której nie lubię i mam brzydka żonę i wychowuje chyba moje dzieci” bardziej by wam przypadła do gustu.
2018-03-08 12:40
Nie wiem jak w obliczu wszystkich przemian społecznych mamy rok 2018 dalej mieszka w tym kraju tyle wrednych ludzi co bedą mowić ludziom jak żyć
2018-03-07 10:25
Niech człowiek się realizuje, spełnia swoje marzenia, jego życie, jego droga. Życie to nie tylko pełny talerz jedzenia, serial co wieczór i życie życiem innych. Powodzenia Kolego!
2018-03-07 10:29
2018-03-07 10:38
2018-03-07 10:44
Slabe jest to ze ktos do tak oczywistych wnioskow dochodzi po 30 latach
2018-03-07 10:49
Niektórych życie za to kończy się na ekranie monitora i wylewaniu pomyj na innych, domena ludzi którzy nic w życiu nie osiągneli, a uważają się za najlepszych
2018-03-07 10:29
Jak Pan lubisz podróżować i spędzać czas z dala od domu to polecam pracę na statkach. Pracujesz 4 miesiące, a potem wracasz do domu i możesz jechać zwiedzać między kontraktami. Chociaż szczerze mówiąc po moim pierwszym 6 miesięcznym kontrakcie nie marzyłem o niczym innym jak o wieczorach spędzonych z rodziną
2018-03-08 20:00
Tylko jak teraz zdobyć taką pracę?
Mam 50 lat, iść do Szkoły Morskiej już chyba za późno.
2018-03-09 16:27
Robota fajna dla kogoś młodego. Są plusy bo można zacząć zarabiać w wieku 23-24 lat ponad 10k miesięcznie (ale tylko na burcie) i coś tam pozwiedzać, ale jest też sporo minusów. Chociaż poziom uczelni spada to jednak ilość osób pracujących w zawodzie jest duża, czego nie można powiedzieć o innych uczelniach.
2018-03-07 10:33
spoko koleś sobie pojechał, napisał o tym, nie czepiam się, choć sam dużo podróżuje z plecakiem będąc na etacie i jakoś nie robię z tego show, ale już nawet nie o tym.
najbardziej rozwalają mnie tacy mistrzowie, którzy piszą o porady gdzie jechać do azji, bo mają 25 lat i rzucają korpo bo są wypaleni :D :D :D jak w tym wieku mogli się zdążyć wypalić ?! :)
2018-03-07 22:49
Wow. Trafione w punkt. Jeżdżę sporo, z plecakiem, głównie Azja. Też jestem na etacie. I nienawidzę dorabiania ideologii. Podróże z pewnością zmieniają nasze postrzeganie świata, zmieniają nas samych, kształcą. Ale zostawmy to dla siebie. Mimo, że dużo podróżuję, jako wolny strzelec nigdy nie mówię o sobie- podróżnik, ale mam koleżankę, która kupuje wycieczki w biurze podróży i określa się mianem wielkiego podróżnika. Przestałam też czytać książki podróżnicze. Straszne to grafomaństwo. Teraz każdy, kto jedzie na więcej niż dwa tygodnie w świat z plecakiem nie dość, że wydaje książkę, to jeszcze uważa, że zasługuje na kolosa. Tragedia. A bohater tekstu ma 30 lat i latami męczył się w korpo. Pytam jak? Ludzie, szukajmy własnej drogi, zwiedzajmy świat, cieszmy się życiem, ale nie męczmy tym innych!
2018-03-07 10:37
Skad ci ludzie biora kase zeby rzucic wszystko i wyjechac?
2018-03-07 10:53
A jakie to ma znaczenie? Zarobil, odlozyl, pojechal...a moze dorabial po drodze? Wazne ze zrobil cos co on sam uwaza za swoj osobisty sukces. Uwazam jedak ze poza zrealizowaniem swojego planu i byc moze innym spojrzeniem niz dotychczas nie osiagnal niczego czym moznaby sie publicznie pochwalic...i tu pytanie czy jest sens aby kazdy kto osiagnie to samo powinien sie lansowac na portalu. Przed nim byly miliony i po nim beda miliony - problem stary jak swiat a on nie odkrywa nic nowego
2018-03-07 20:55
2018-03-07 10:53
Jednego takiego znam. Syn pewnego cukiernika z Wrzeszcza. Tez podróżuje i bloguje. Za tatusiowe....
2018-03-07 10:55
2018-03-07 11:01
Szacun dla gościa bo żyje po swojemu - nie tak jak większość beznadziejnych polakówow małych - rano wstanie, sr..nie, śniadanie, odczekanie 8 godz, telewizor,piwo,msza na pokaz i tylko jak dosr... Bliźniemu co ma więcej czy lepiej albo nie robi 3 dzieci na pokaz dla rodzinki czy babci...więcej takich ludzi to może uda się w końcu ten ciemnogród zmienić
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Klub będący miejscem spotkań sopockiej bohemy w latach 50. XX w. to:
Filmy