Druga dekada XXI wieku w polskim kinie należała do Patryka Vegi, którego filmy skutecznie konkurowały pod względem frekwencji z widowiskami Marvela. Największe hity dużego ekranu oglądaliśmy głównie w multipleksach, których w Trójmieście otwierano coraz więcej, choć nie obyło się też bez głośnych pożegnań - choćby z gdyńskim Multikinem czy gdańską "Krewetką". Pod koniec dekady musieliśmy rozstać się ze wszystkimi kinami, bo pandemiczne obostrzenia na kilka miesięcy uziemiły nas w domach. W cyklu Filmowe Dekady Trójmiasta przypominamy, co, gdzie i jak oglądaliśmy w latach 2011-2020.
Początek nowego tysiąclecia, o którym pisaliśmy przed miesiącem, na nowo ukształtował kinową mapę Trójmiasta. Z przestrzeni Gdańska, Gdyni i Sopotu znikały ostatnie obiekty, które lata świetności przeżywały jeszcze w PRL-u. Ich miejsce zajmowały nowoczesne multipleksy wyposażone w kinowe bary i oferujące zupełnie nową jakość filmowej rozrywki. Widzowie zyskali nie tylko większy niż dotychczas komfort, ale także coraz bardziej zróżnicowany repertuar. Amerykańskie widowiska, polskie komedie romantyczne, produkcje historyczne i ekranizacje dzieł rodzimej literatury napędziły ponownie modę na chodzenie do kina.
Wielkie otwarcia...
Na początku drugiej dekady tego wieku mieszkańcy Gdańska filmy oglądali głównie we wrzeszczańskim Multikinie, w usytuowanym w Śródmieściu Cinema City oraz na Przymorzu w Helios Alfa Centrum. Sopocianie do dyspozycji mieli zlokalizowane przy Monciaku Multikino, z oferty tej samej sieci korzystali także gdynianie. W październiku 2013 r. pierwszy trójmiejski multipleks (działający początkowo pod nazwą Silver Screen) doczekał się jednak konkurencji. W nowo otwartym Centrum Riviera uruchomiono pierwszego gdyńskiego Heliosa z sześcioma salami na ponad 1,2 tys. osób.
Nie był to jednak ostatni nad Motławą obiekt należący do Grupy Agora. W maju 2018 r. ruszyło oficjalnie Forum Gdańsk, w którym zlokalizowano trzeciego w Gdańsku, a czwartego w Trójmieście Heliosa. Było to jedno z pierwszych kin w Polsce oferujących sale Dream, w których filmy można oglądać na rozkładanych i regulowanych fotelach.
Rok 2018 przyniósł zamknięcie jeszcze jednego dużego kina. Jesienią, tuż po 43. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych, zlikwidowano gdyńskie Multikino. Ta decyzja była z kolei podyktowana wyburzeniem Centrum Waterfront (dawnego Gemini). Tym samym do historii przeszedł najstarszy trójmiejski multipleks. Pomimo że od zamknięcia Multikina minęło już ponad pięć lat, wciąż nie wiadomo, czy jedna z największych kinowych sieci wróci jeszcze do Gdyni.
Likwidacja kina przy ul. Jerzego Waszyngtona była szczególnie uciążliwa dla organizatorów FPFF w Gdyni. Wszak Multikino było jedną z głównych festiwalowych aren. Uczestnikami filmowej imprezy "zaopiekował" się Helios w Centrum Riviera, aczkolwiek wszystkich widzów nie udałoby się pomieścić bez uruchomionego w 2015 r. Gdyńskiego Centrum Filmowego. Do dziś jest to największe w regionie kino studyjne, które w trzech salach pomieścić może ponad 300 osób. To także główne "centrum dowodzenia" Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych oraz siedziba Gdyńskiej Szkoły Filmowej - jedynej takiej placówki w północnej Polsce, która pierwszych studentów przyjęła jesienią 2010 r.
Podczas gdy gdynianie mogli cieszyć się nowym studyjnym kinem, gdańszczanie wciąż opłakiwali zamknięcie jednego z najsłynniejszych obiektów w Trójmieście. 31 maja oficjalnie dobiegła końca ponad 60-letnia historia kina Neptun (dawnego Leningradu) w sercu Głównego Miasta.Tego dnia wyświetlono tutaj ostatni film, którym symbolicznie został obraz Janusza Morgensterna "Do widzenia, do jutra". Rozbiórka kina rozpoczęła się niespełna rok później, a miejsce Neptuna zajął nowoczesny hotel.
Ubiegła dekada sprzyjała zresztą rozwojowi kin studyjnych. Do Kina Żak w Gdańsku i Klubu Filmowego w Gdyni dołączyły nie tylko GCF i Kameralne Cafe. Niedawno swoje 10-lecie obchodził KinoPort umiejscowiony w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Nowym Porcie. Od 2013 r. wyświetlono tu ponad 1,5 tys. filmów, które w sumie obejrzało 70 tys. widzów. W 2017 r., kilka miesięcy po otwarciu Muzeum II Wojny Światowej, w tym samym gmachu z pokazami filmowymi wystartowało Kino Muzeum.
W kinach dominacja Vegi i Marvela
Pomimo ciekawej i różnorodnej oferty kin studyjnych nadal największą popularnością cieszyły się multipleksy, w których wyświetlano polskie i zagraniczne przeboje. Rodzimą kinematografię zdominowała twórczość Patryka Vegi, który od 2012 do 2020 r. nakręcił aż 12 (!) filmów, spośród których tylko "Plagi Breslau" nie weszły do kinowej dystrybucji. Pozostałe produkcje kontrowersyjnego reżysera w sumie obejrzało ponad 10 mln widzów. Najlepszy frekwencyjny wynik odnotował "Pitbull. Niebezpieczne kobiety", który do kin ściągnął prawie 3 mln osób.
Dobrą passę miały "Listy do M." i ich późniejsze kontynuacje. Łącznie trzy pierwsze części świątecznej komedii obejrzało ponad 8,5 mln widzów. Największym przebojem ubiegłej dekady był jednak "Kler". Film Wojciecha Smarzowskiego z 2018 r. widziało w kinach ponad 5 mln Polaków. Do tego wyniku nie dobiła żadna z nowych odsłon "Gwiezdnych wojen" czy produkcji Marvela, choć filmy o superbohaterach regularnie zapełniały kinowe repertuary. Od 2012 do 2020 r. widzieliśmy ich aż 18 (nie licząc tytułów ze stajni DC).
Filmowe i serialowe plany w Trójmieście
W Trójmieście sporo również kręcono. Lokalne plenery w pojedynczych scenach wykorzystywali twórcy takich produkcji, jak "Jack Strong", "Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć", "Sztos 2", "Banksterzy", "Underdog", "Podatek od miłości", "Serce nie sługa" czy "Kamerdyner". W ostatnim z tych filmów jedną z głównych ról zagrała rodowita gdańszczanka Marianna Zydek, a dzieło Filipa Bajona finansowo wsparły Pomorski Urząd Marszałkowski, gdański magistrat oraz Gdyński Fundusz Filmowy.
Tutejsze plenery wykorzystali także twórcy filmu "Układ zamknięty", który opowiadał o trójce biznesmenów niesłusznie oskarżonych o pranie brudnych pieniędzy. Zdjęcia wczesną jesienią 2011 r. kręcono w Gdyni, Gdańsku i Sopocie, a film Ryszarda Bugajskiego na ekrany kin wszedł niespełna dwa lata później. Przedpremiera odbyła się w gdyńskim Multikinie.
W poprzedniej dekadzie Trójmiasto dość często gościło także serialowe ekipy. W Gdańsku nagrywano pojedyncze odcinki "Prawa Agaty", "Motywu" czy "Diagnozy". W Gdyni pracowali twórcy "Linii życia" i serialu "Aż po sufit", z gościnnymi występami nad morze przyjechali też autorzy i gwiazdy "Rodzinki.pl". W różnych częściach Trójmiasta realizowano nawet międzynarodowe projekty - takie jak niemiecki serial "Sloborn".
Trójmiejskie festiwale rosły w siłę
Oprócz ekip telewizyjnych i filmowych do Trójmiasta coraz tłumniej zaczęli przyjeżdżać także miłośnicy różnego rodzaju kina. Głównie za sprawą festiwali, w których w drugiej dekadzie tego wieku można było przebierać.
Na coraz większą markę pracowali organizatorzy All About Freedom Festival w Europejskim Centrum Solidarności. Gdynia z kolei stała się jedną z głównych aren Millennium Docs Against Gravity. Dokumentalne produkcje regularnie pokazywano też w Gdańsku na Gdańsk DocFilm Festival. Nad Motławą - dzięki AfryKamerze - można było zapoznać nawet z tak egzotycznymi produkcjami, jak kino Czarnego Lądu.
W 2017 r. - po 19 latach obecności w Katowicach - do Gdańska przeniósł się Festiwal Filmów Kultowych. Jego uczestnicy mogli oglądać filmy nie tylko w postoczniowych halach, ale także na parkingu gdańskiego stadionu czy na terenie złomowiska.
Pomysł spodobał się mieszkańcom Trójmiasta na tyle, że rok później po raz pierwszy z głębin Bałtyku wynurzyła się filmowa Ośmiornica, czyli Octopus Film Festival. W B90 Krystyna Czubówna czytała dialogi kultowego "The Room", w centrum handlowym widzowie oglądali "Świt żywych trupów", a w Plenum słynnego "Obcego". Dziś Octopus jest jedną z najbardziej oryginalnych i renomowanych imprez filmowych w skali całego kraju.
Charakterystyczne dla Ośmiornicy pokazy plenerowe nie były jednak w Trójmieście nowością. Z każdym rokiem rosła bowiem popularność wakacyjnych seansów na sopockim molo, coraz większą frekwencją mogli też pochwalić się organizatorzy Kina Letniego w Orłowie. W 2016 r. ofertę plenerowych projekcji powiększył Gdański Teatr Szekspirowski, który widzów zaprosił na swój dach. Od tego czasu seanse filmowe z widokiem na dachy kamienic są stałym elementem wakacyjnego repertuaru nad Motławą.
Pokazy filmowe na świeżym powietrzu pod koniec ubiegłej dekady stały się dość nieoczekiwanie jedyną dla mieszkańców Trójmiasta okazją do obcowania z kinem. W marcu 2020 r. z powodu pandemii koronawirusa zamknięto w Polsce wszystkie obiekty kulturalne. Sale kinowe - zarówno w studyjnych obiektach, jak i w multipleksach - świeciły pustkami do czerwca. Wtedy dość ostrożnie jeszcze zaczęto przyjmować widzów, którzy musieli jednocześnie dostosować się do pandemicznych obostrzeń. Seanse w maseczkach czy przyłbicach, przy ograniczonej liczbie dostępnych miejsc na sali, stały się smutną rzeczywistością.
Złagodzony nieco lockdown pozwolił kinom i organizatorom filmowych imprez na nieco więcej swobody w 2021 r., ale tak naprawdę dopiero rok później sytuacja wróciła do normy, choć o kinowej frekwencji sprzed pandemii można było pomarzyć. Miesiące spędzone w domach sprzyjały rozwojowi platform streamingowych, które na popularności nie straciły nawet w momencie, gdy na duże ekrany wróciły największe filmowe hity.
Prawda jest taka, że za 10-20 lat nikt kompletnie nie będzie o nim pamiętał.
Bo filmy bazują na bieżących tematach, a nie na dobrej historii.
5 miesięcy
140
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2023-11-09 14:28
Prawda jest taka, że... (1)
... takiego chłamu jaki stworzył Pan Vega, nie da się oglądać. Typowe antytalencie z kasą do przemiału. Niestety większość filmów, to klasa C lub niżej. Dziwię się, że takie aktorki jak A. Dygant i kilkoro innych aktorów, dały się namówić na to. Ale pewnie było: "Płaci, to gram". Później takie sebixy i blachary to oglądają i pobudzają swoją wyobraźnię o "polskiej mafii"...
subiektywnie obiektywny.
5 miesięcy
405
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2023-11-09 23:01
ale hello Dygant to co zagrała znaczącego poza obsługą TVN? Przecież to jest właśnie "płaci to gram"
5 miesięcy
30
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2023-11-09 14:20
(4)
Moim zdaniem kino w Pl skończyło się pod koniec lat 90, może na początku 00. Potem już wychodzą głównie komedie romantyczne z karolakiem lub Vega-polo.
5 miesięcy
367
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2023-11-10 11:00
Typowe poalczkowe narzekanie wbrew faktom. Ile świentych filmó wychdozi co roku? Ile nagró dostają? Ile nominacji do Oskara? To ciekawe, żę kino miało sięskończyć w latach 90tych bo to w latach 90tych powstawało pełno słabych filmów. OD lat 00 i powstania PISFu polskie kino się odrodziło.
5 miesięcy
12
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2023-11-09 15:51
Mam wrażenie, że postrzegasz polskie kino przez pryzmat tego co oferują multipleksy. (1)
To tak jakby kuchnię amerykańską oceniać patrząc na menu mcdonalds.
5 miesięcy
70
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2023-11-09 16:54
I tak i nie - dostępność innego materiału jest... słaba?
I kurcze równie smutne jest to, że polskie kino nie potrafi wyprodukować kasowego filmu, który nie obraża inteligencji widza...
5 miesięcy
50
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2023-11-09 15:09
Generalnie polskie kino skończyło się na pierwszych Psach. W tej chwili to jedynie Smarzowski trzyma poziom.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy