Choć przebudowany Węzeł Wzgórze 
ułatwia życie zmotoryzowanym gdynianom, to, niestety, nie czyni go piękniejszym. - To węzeł komunikacyjny, a nie teren rekreacyjny - odpowiadają urzędnicy na zarzut, że nie zadbali o estetykę tego miejsca.
Gdy dwa lata temu zaczęto wykładać Skwer Kościuszki tzw. betonową kostką bauma, stworzoną do wykonywania podjazdów do garaży, wydawało się, że to wypadek przy pracy. Teraz jednak wykorzystano ją do wykończenia kolejnej przestrzeni w śródmieściu Gdyni. Szkoda.
Można się też obawiać, że żółte, jaskrawe malowanie tunelu dla pieszych przyciągnie wandali z puszkami z farbą w sprayu. Zagościli oni już w starszej części tunelu, pod Drogą Gdyńską. Niestety, pierwsze ślady ich działania można już zauważyć w nowym tunelu (nieoświetlonym po stronie dla pieszych) pod torami kolejowymi i Drogą Gdyńską. Ponoć cały węzeł jest pokryty warstwą antygraffiti. Pozostaje wierzyć, że nie zabraknie chęci do zmywania malunków po oddaniu go użytku.
Oświetlenie Węzła niczym nie różni się od realizacji z lat 70. Podobne słupy i oświetlenia tunelu znaleźć można na blokowiskach z czasów PRL. Nawet w Gdańsku, który ciężko chwalić za estetykę przestrzeni publicznej, stosuje się ładniejsze.
Kwestionować można też rozwiązania w nieotwartej części tunelu, z wyjściem po stronie Skweru Plymouth. Tu piesi wychodzący z tunelu natkną się na... betonową ścianę. By dostać się na ulicę Świętojańską, będą musieli zawrócić o 180 stopni, a następnie wejść po schodach. Można śmiało przypuszczać, że osoby udające się do budynków przy al. Piłsudskiego wybiorą przejście przez trawnik, a nie - jak woleliby projektanci - chodnik.
Nowym węzłem Gdynia chciała podkreślić swoją nowoczesność. Niestety, projekt byłby nowoczesny, gdyby cofnąć się o 30 lat. Pieszych zmuszono do chodzenia po tunelach i schodach, natomiast kierowcom ułatwiono wjazd do centrum, co stoi w sprzeczności z współczesną myślą urbanistyczną, zgodnie z którą ruch indywidualny w centrum wygasza się na rzecz transportu zbiorowego. W Gdyni zrealizowano zaledwie ułamek tego zamysłu w postaci zmniejszenia ilości miejsc parkingowych oraz instalację parkometrów. Czy na dalsze działania zabrakło już odwagi i chęci?
Teresa Horiszna, naczelnik wydziału inwestycji UM Gdynia
Węzeł Wzgórze jest węzłem komunikacyjnym, a nie terenem rekreacyjnym. Kwestią dyskusyjną jest stwierdzenie, czy zastosowany budulec dla nawierzchni chodnika jest reprezentacyjny. Ten sam materiał stosujemy na innych chodnikach w mieście. Jeżeli chodzi o tunel, to docelowo obszar Skweru Plymouth ulegnie przeobrażeniu - będzie obniżony na całej długości. Również nawierzchnia ul. Świętojańskiej od al. Piłsudskiego do ul. Partyzantów ulegnie wymianie. Słupy oświetleniowo-trakcyjne tego typu stosujemy w całym mieście i nie będę już pokryte żadną powłoką. Konstrukcja betonowa wynika m.in. z większej zdolności do przenoszenia obciążeń z trakcji.
Michał Szymański, prezes stowarzyszenia Forum Rozwoju Aglomeracji Gdańskiej.
Ta inwestycja to przykład regresu w myśleniu o przestrzeni miejskiej. Gdynia, która przebudowując ulicę Świętojańską, wyznaczała nowe standardy funkcjonalne i estetyczne w tym zakresie, funduje dziś mieszkańcom na tej samej ulicy kostkę bauma i szpetne betonowe meble. Myśląc o poprawie płynności ruchu, zupełnie pominięto aspekt miastotwórczy i śródmiejski inwestycji.
Paweł Mrozek, architekt z pracowni MAD Design.
Jakość wykończenia oraz przyjęte rozwiązania przestrzenne zaprzepaściły możliwość stworzenie z Węzła Wzgórze reprezentacyjnego miejsca. Szansa na interesującą i przyjazną przestrzeń, która w przyszłości ma powstać w obrębie nowego budynku urzędu miejskiego, została pogrzebana w podziemnych tunelach dla pieszych i inżynierii drogowej godnej lat 70-tych XX wieku. Ponadto przyjęte materiały wykończeniowe i kolorystyka sprawiają wrażenie, jakby nikt nie miał wizji na wygląd śródmieścia Gdyni.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy